27 September 2014
20 September 2014
မဲပေးစံနစ်
(Unicode version)
လူ တို့ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တဦးယောက်ထက် ပိုလာယင် အကြိုက်မတူနိုင်တော့ပါ။ လူများလာတော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့။ လူတကိုယ် အကြိုက်တမျိုးကိုး။ သူ့ဖာသာ တယောက်ချင်းနေယင် မသိသာပေမ့ဲ အများနဲ့သက်ဆိုင်တ့ဲ ကိစ္စတွေကျတော့ ဘယ်သူ့အကြိုက်ကို လိုက်မလဲ ရွေးဖို့လိုလာပါတယ်။ ခေါင်းပန်းလှန်ပြီး ရွေးနိုင်သလို အများသဘောတူ မဲနဲ့လဲ ရွေးလို့ရပါတယ်။
အလွယ်ကူဆုံး မဲရွေးနည်းကတော့ ကိုယ်ကြိုက်တာ ကိုယ်မဲပေးကြ၊ အများဆုံး မဲပေးတာကို ရွေးချယ်ဖို့ပါဘဲ။ ရှေးယခင်ကတော့ ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်။ နှစ်ခုဘဲ ရွေးချယ်စရာဆိုယင် ရပါမယ်။ နောက်ပိုင်း စဉ်းစားဉာဏ်တွေ မြင့်လာတော့ ၊ ရွေးစရာတွေ နှစ်ခုထက် ပိုလာတော့ အဆင်မပြေတော့ပါ။ ပေးနေကျ ဥပမာက Aက ၄၀% ၊ Bက ၃၀% နဲ့ Cက ၃၀% ရယင် A ကို မကြိုက်သူ ၆၀% ရှိပေမ့ဲ Aကိုဘဲ ရွေးလိုက်ရပါတယ်။
ဒါကို မြင်လာတ့ဲ အခါကျတော့ ခုခေတ်စားလာတ့ဲ PRနည်းတွေ ခေတ်စားလာပါတယ်။ ၃ ၄ နည်းမက ရှိပါတယ်။ လွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲ တွေမှာ အသုံးများပါတယ်။ တခါတည်း မဲပေးရပြီး ရလာတ့ဲ မဲအရေအတွက်ပေါ်မူတည်ပြီး ရွေးချယ်ပုံ ကွာသွားပါတယ်။ အလွယ်ဆုံးနည်းတောင် တော်တော်ရှုပ်ထွေးပါတယ်။ မဲတခါဘဲ ပေးရတော့ ကုန်ကျစားရိတ်တော့ သက်သာပါတယ်။
ကျွန်တော်က လွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲ ကိုသာ ပြောချင်တာ မဟုတ်ပါ။ မဲ ပေးစံနစ်ကို ပြောချင်တာပါ။ နောက်တနည်းက အကြိမ်ကြိမ် မဲပေးရွေးရတ့ဲ စံနစ်ပါ။ တွေ့ဘူးသလောက် နှစ်မျိုး ထပ်ကွဲပါတယ်။ ပထမတမျိုးက ပထမအကြိမ် မဲပေးစဉ် ၅၀% ကျော်သူရှိယင် ပြတ်ပါတယ်။ မရှိယင် ထိပ်ဆုံးမဲရသူ နှစ်ဦးကိုဘဲ ဒုတိယ အကြိမ် မဲထပ်ပေးပြီး များသူနိုင်ပါ။
ဒုတိယတနည်းက ကမ္ဘာ့ဘောလုံးပွဲအိမ်ရှင်တို့ အိုလံပစ်ပြိုင်ပွဲအိမ်ရှင်တို့ ရွေးတာတွေ့ဘူးတာပါ။ နောက်ဆုံးဇကာတင် တွေကို မဲပေးကြပါတယ်။ မဲအနည်းဆုံးသူကို ပယ်ပြီး ထပ်မဲပေးရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတဦးတည်း ကျန်သည်အထိပေါ့။ မဲက မပေးမနေရပါ။ လူနည်းတော့ ပြဿနာ မရှိဘူးပေါ့။ မိမိမဲပေးခ့ဲသူက ပြုတ်သွားယင် နောက်တဦးကို နောက်တကြိမ်မှာ စဉ်းစားရတော့မှာပါ။ တီဗီ မှာတော့ ကြည့်ကောင်းပါတယ်။
စကော့တလန်နဲ့ အင်္ဂလန် ခွဲရေးတွဲရေး မဲပေးကြတာကြည့်ပြီး စဉ်းစားမိတာပါ။ PR နဲ့ မဆိုင်ပါ။ မဲပေးတာ လွယ်လွယ်လေးလို့ ထင်ရပေမ့ဲ အသိဉာဏ်ရှိဖို့ အရမ်းအရေးကြီးပါတယ်။ စကော့တလန် မှာမို့ ဘာမှ ပြဿနာ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မဖြစ်ပေမ့ဲ အရှေ့တိုင်းနိုင်ငံတွေမှာဆို ပြဿနာ စုံနေမှာပါ။ ဆွစ်ဇာလန်မှာဆို Taxi ကားတွေ ဘာအရောင်ထားသင့်သလဲကိုတောင် မဲပေးရွေးတယ် ကြားဘူးပါတယ်။ အရှေ့တိုင်း နိုင်ငံအများစုမှာတော့ တခုခုပေးလို့ ၊ ကြောက်လို့ မဲပေးတာတွေ အမြဲကြားနေရပါတယ်။အသိဉာဏ်ပွင့် ပညာတတ်ဖို့ လိုဦးမယ် ထင်ပါတယ်။
ရွှေမြန်မာတွေရော ဘယ်လိုလဲ။ ။
XxXxXx
(Zawgyi version)
လူ တို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း တဦးေယာက္ထက္ ပိုလာယင္ အႀကိဳက္မတူႏိုင္ေတာ့ပါ။ လူမ်ားလာေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။ လူတကိုယ္ အႀကိဳက္တမ်ိဳးကိုး။ သူ႔ဖာသာ တေယာက္ခ်င္းေနယင္ မသိသာေပမ့ဲ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တ့ဲ ကိစၥေတြက်ေတာ့ ဘယ္သူ႔အႀကိဳက္ကို လိုက္မလဲ ေရြးဖို႔လိုလာပါတယ္။ ေခါင္းပန္းလွန္ၿပီး ေရြးႏိုင္သလို အမ်ားသေဘာတူ မဲနဲ႔လဲ ေရြးလို႔ရပါတယ္။
အလြယ္ကူဆံုး မဲေရြးနည္းကေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္မဲေပးၾက၊ အမ်ားဆံုး မဲေပးတာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ပါဘဲ။ ေ႐ွးယခင္ကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ခုဘဲ ေရြးခ်ယ္စရာဆိုယင္ ရပါမယ္။ ေနာက္ပိုင္း စဥ္းစားဥာဏ္ေတြ ျမင့္လာေတာ့ ၊ ေရြးစရာေတြ ႏွစ္ခုထက္ ပိုလာေတာ့ အဆင္မေျပေတာ့ပါ။ ေပးေနက် ဥပမာက Aက ၄၀% ၊ Bက ၃၀% နဲ႔ Cက ၃၀% ရယင္ A ကို မႀကိဳက္သူ ၆၀% ႐ွိေပမ့ဲ Aကိုဘဲ ေရြးလိုက္ရပါတယ္။
ဒါကို ျမင္လာတ့ဲ အခါက်ေတာ့ ခုေခတ္စားလာတ့ဲ PRနည္းေတြ ေခတ္စားလာပါတယ္။ ၃ ၄ နည္းမက ႐ွိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြမွာ အသံုးမ်ားပါတယ္။ တခါတည္း မဲေပးရၿပီး ရလာတ့ဲ မဲအေရအတြက္ေပၚမူတည္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ပံု ကြာသြားပါတယ္။ အလြယ္ဆံုးနည္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ မဲတခါဘဲ ေပးရေတာ့ ကုန္က်စားရိတ္ေတာ့ သက္သာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိုသာ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ မဲ ေပးစံနစ္ကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ေနာက္တနည္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ မဲေပးေရြးရတ့ဲ စံနစ္ပါ။ ေတြ႔ဘူးသေလာက္ ႏွစ္မ်ိဳး ထပ္ကြဲပါတယ္။ ပထမတမ်ိဳးက ပထမအႀကိမ္ မဲေပးစဥ္ ၅၀% ေက်ာ္သူ႐ွိယင္ ျပတ္ပါတယ္။ မ႐ွိယင္ ထိပ္ဆံုးမဲရသူ ႏွစ္ဦးကိုဘဲ ဒုတိယ အႀကိမ္ မဲထပ္ေပးၿပီး မ်ားသူႏိုင္ပါ။
ဒုတိယတနည္းက ကမာၻ႔ေဘာလံုးပြဲအိမ္႐ွင္တို႔ အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲအိမ္႐ွင္တို႔ ေရြးတာေတြ႔ဘူးတာပါ။ ေနာက္ဆံုးဇကာတင္ ေတြကို မဲေပးၾကပါတယ္။ မဲအနည္းဆံုးသူကို ပယ္ၿပီး ထပ္မဲေပးရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတဦးတည္း က်န္သည္အထိေပါ့။ မဲက မေပးမေနရပါ။ လူနည္းေတာ့ ျပႆနာ မ႐ွိဘူးေပါ့။ မိမိမဲေပးခ့ဲသူက ျပဳတ္သြားယင္ ေနာက္တဦးကို ေနာက္တႀကိမ္မွာ စဥ္းစားရေတာ့မွာပါ။ တီဗီ မွာေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။
စေကာ့တလန္နဲ႔ အဂၤလန္ ခြဲေရးတြဲေရး မဲေပးၾကတာၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားမိတာပါ။ PR နဲ႔ မဆိုင္ပါ။ မဲေပးတာ လြယ္လြယ္ေလးလို႔ ထင္ရေပမ့ဲ အသိဥာဏ္႐ွိဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ စေကာ့တလန္ မွာမို႔ ဘာမွ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မျဖစ္ေပမ့ဲ အေ႐ွ႕တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာဆို ျပႆနာ စံုေနမွာပါ။ ဆြစ္ဇာလန္မွာဆို Taxi ကားေတြ ဘာအေရာင္ထားသင့္သလဲကိုေတာင္ မဲေပးေရြးတယ္ ၾကားဘူးပါတယ္။ အေ႐ွ႕တိုင္း ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာေတာ့ တခုခုေပးလို႔ ၊ ေၾကာက္လို႔ မဲေပးတာေတြ အျမဲၾကားေနရပါတယ္။အသိဥာဏ္ပြင့္ ပညာတတ္ဖို႔ လိုဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။
ေရႊျမန္မာေတြေရာ ဘယ္လိုလဲ။ ။
လူ တို့ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တဦးယောက်ထက် ပိုလာယင် အကြိုက်မတူနိုင်တော့ပါ။ လူများလာတော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့။ လူတကိုယ် အကြိုက်တမျိုးကိုး။ သူ့ဖာသာ တယောက်ချင်းနေယင် မသိသာပေမ့ဲ အများနဲ့သက်ဆိုင်တ့ဲ ကိစ္စတွေကျတော့ ဘယ်သူ့အကြိုက်ကို လိုက်မလဲ ရွေးဖို့လိုလာပါတယ်။ ခေါင်းပန်းလှန်ပြီး ရွေးနိုင်သလို အများသဘောတူ မဲနဲ့လဲ ရွေးလို့ရပါတယ်။
အလွယ်ကူဆုံး မဲရွေးနည်းကတော့ ကိုယ်ကြိုက်တာ ကိုယ်မဲပေးကြ၊ အများဆုံး မဲပေးတာကို ရွေးချယ်ဖို့ပါဘဲ။ ရှေးယခင်ကတော့ ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်။ နှစ်ခုဘဲ ရွေးချယ်စရာဆိုယင် ရပါမယ်။ နောက်ပိုင်း စဉ်းစားဉာဏ်တွေ မြင့်လာတော့ ၊ ရွေးစရာတွေ နှစ်ခုထက် ပိုလာတော့ အဆင်မပြေတော့ပါ။ ပေးနေကျ ဥပမာက Aက ၄၀% ၊ Bက ၃၀% နဲ့ Cက ၃၀% ရယင် A ကို မကြိုက်သူ ၆၀% ရှိပေမ့ဲ Aကိုဘဲ ရွေးလိုက်ရပါတယ်။
ဒါကို မြင်လာတ့ဲ အခါကျတော့ ခုခေတ်စားလာတ့ဲ PRနည်းတွေ ခေတ်စားလာပါတယ်။ ၃ ၄ နည်းမက ရှိပါတယ်။ လွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲ တွေမှာ အသုံးများပါတယ်။ တခါတည်း မဲပေးရပြီး ရလာတ့ဲ မဲအရေအတွက်ပေါ်မူတည်ပြီး ရွေးချယ်ပုံ ကွာသွားပါတယ်။ အလွယ်ဆုံးနည်းတောင် တော်တော်ရှုပ်ထွေးပါတယ်။ မဲတခါဘဲ ပေးရတော့ ကုန်ကျစားရိတ်တော့ သက်သာပါတယ်။
ကျွန်တော်က လွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲ ကိုသာ ပြောချင်တာ မဟုတ်ပါ။ မဲ ပေးစံနစ်ကို ပြောချင်တာပါ။ နောက်တနည်းက အကြိမ်ကြိမ် မဲပေးရွေးရတ့ဲ စံနစ်ပါ။ တွေ့ဘူးသလောက် နှစ်မျိုး ထပ်ကွဲပါတယ်။ ပထမတမျိုးက ပထမအကြိမ် မဲပေးစဉ် ၅၀% ကျော်သူရှိယင် ပြတ်ပါတယ်။ မရှိယင် ထိပ်ဆုံးမဲရသူ နှစ်ဦးကိုဘဲ ဒုတိယ အကြိမ် မဲထပ်ပေးပြီး များသူနိုင်ပါ။
ဒုတိယတနည်းက ကမ္ဘာ့ဘောလုံးပွဲအိမ်ရှင်တို့ အိုလံပစ်ပြိုင်ပွဲအိမ်ရှင်တို့ ရွေးတာတွေ့ဘူးတာပါ။ နောက်ဆုံးဇကာတင် တွေကို မဲပေးကြပါတယ်။ မဲအနည်းဆုံးသူကို ပယ်ပြီး ထပ်မဲပေးရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတဦးတည်း ကျန်သည်အထိပေါ့။ မဲက မပေးမနေရပါ။ လူနည်းတော့ ပြဿနာ မရှိဘူးပေါ့။ မိမိမဲပေးခ့ဲသူက ပြုတ်သွားယင် နောက်တဦးကို နောက်တကြိမ်မှာ စဉ်းစားရတော့မှာပါ။ တီဗီ မှာတော့ ကြည့်ကောင်းပါတယ်။
စကော့တလန်နဲ့ အင်္ဂလန် ခွဲရေးတွဲရေး မဲပေးကြတာကြည့်ပြီး စဉ်းစားမိတာပါ။ PR နဲ့ မဆိုင်ပါ။ မဲပေးတာ လွယ်လွယ်လေးလို့ ထင်ရပေမ့ဲ အသိဉာဏ်ရှိဖို့ အရမ်းအရေးကြီးပါတယ်။ စကော့တလန် မှာမို့ ဘာမှ ပြဿနာ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မဖြစ်ပေမ့ဲ အရှေ့တိုင်းနိုင်ငံတွေမှာဆို ပြဿနာ စုံနေမှာပါ။ ဆွစ်ဇာလန်မှာဆို Taxi ကားတွေ ဘာအရောင်ထားသင့်သလဲကိုတောင် မဲပေးရွေးတယ် ကြားဘူးပါတယ်။ အရှေ့တိုင်း နိုင်ငံအများစုမှာတော့ တခုခုပေးလို့ ၊ ကြောက်လို့ မဲပေးတာတွေ အမြဲကြားနေရပါတယ်။အသိဉာဏ်ပွင့် ပညာတတ်ဖို့ လိုဦးမယ် ထင်ပါတယ်။
ရွှေမြန်မာတွေရော ဘယ်လိုလဲ။ ။
XxXxXx
(Zawgyi version)
လူ တို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း တဦးေယာက္ထက္ ပိုလာယင္ အႀကိဳက္မတူႏိုင္ေတာ့ပါ။ လူမ်ားလာေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။ လူတကိုယ္ အႀကိဳက္တမ်ိဳးကိုး။ သူ႔ဖာသာ တေယာက္ခ်င္းေနယင္ မသိသာေပမ့ဲ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တ့ဲ ကိစၥေတြက်ေတာ့ ဘယ္သူ႔အႀကိဳက္ကို လိုက္မလဲ ေရြးဖို႔လိုလာပါတယ္။ ေခါင္းပန္းလွန္ၿပီး ေရြးႏိုင္သလို အမ်ားသေဘာတူ မဲနဲ႔လဲ ေရြးလို႔ရပါတယ္။
အလြယ္ကူဆံုး မဲေရြးနည္းကေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္မဲေပးၾက၊ အမ်ားဆံုး မဲေပးတာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ပါဘဲ။ ေ႐ွးယခင္ကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ခုဘဲ ေရြးခ်ယ္စရာဆိုယင္ ရပါမယ္။ ေနာက္ပိုင္း စဥ္းစားဥာဏ္ေတြ ျမင့္လာေတာ့ ၊ ေရြးစရာေတြ ႏွစ္ခုထက္ ပိုလာေတာ့ အဆင္မေျပေတာ့ပါ။ ေပးေနက် ဥပမာက Aက ၄၀% ၊ Bက ၃၀% နဲ႔ Cက ၃၀% ရယင္ A ကို မႀကိဳက္သူ ၆၀% ႐ွိေပမ့ဲ Aကိုဘဲ ေရြးလိုက္ရပါတယ္။
ဒါကို ျမင္လာတ့ဲ အခါက်ေတာ့ ခုေခတ္စားလာတ့ဲ PRနည္းေတြ ေခတ္စားလာပါတယ္။ ၃ ၄ နည္းမက ႐ွိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြမွာ အသံုးမ်ားပါတယ္။ တခါတည္း မဲေပးရၿပီး ရလာတ့ဲ မဲအေရအတြက္ေပၚမူတည္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ပံု ကြာသြားပါတယ္။ အလြယ္ဆံုးနည္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ မဲတခါဘဲ ေပးရေတာ့ ကုန္က်စားရိတ္ေတာ့ သက္သာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိုသာ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ မဲ ေပးစံနစ္ကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ေနာက္တနည္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ မဲေပးေရြးရတ့ဲ စံနစ္ပါ။ ေတြ႔ဘူးသေလာက္ ႏွစ္မ်ိဳး ထပ္ကြဲပါတယ္။ ပထမတမ်ိဳးက ပထမအႀကိမ္ မဲေပးစဥ္ ၅၀% ေက်ာ္သူ႐ွိယင္ ျပတ္ပါတယ္။ မ႐ွိယင္ ထိပ္ဆံုးမဲရသူ ႏွစ္ဦးကိုဘဲ ဒုတိယ အႀကိမ္ မဲထပ္ေပးၿပီး မ်ားသူႏိုင္ပါ။
ဒုတိယတနည္းက ကမာၻ႔ေဘာလံုးပြဲအိမ္႐ွင္တို႔ အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲအိမ္႐ွင္တို႔ ေရြးတာေတြ႔ဘူးတာပါ။ ေနာက္ဆံုးဇကာတင္ ေတြကို မဲေပးၾကပါတယ္။ မဲအနည္းဆံုးသူကို ပယ္ၿပီး ထပ္မဲေပးရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတဦးတည္း က်န္သည္အထိေပါ့။ မဲက မေပးမေနရပါ။ လူနည္းေတာ့ ျပႆနာ မ႐ွိဘူးေပါ့။ မိမိမဲေပးခ့ဲသူက ျပဳတ္သြားယင္ ေနာက္တဦးကို ေနာက္တႀကိမ္မွာ စဥ္းစားရေတာ့မွာပါ။ တီဗီ မွာေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။
စေကာ့တလန္နဲ႔ အဂၤလန္ ခြဲေရးတြဲေရး မဲေပးၾကတာၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားမိတာပါ။ PR နဲ႔ မဆိုင္ပါ။ မဲေပးတာ လြယ္လြယ္ေလးလို႔ ထင္ရေပမ့ဲ အသိဥာဏ္႐ွိဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ စေကာ့တလန္ မွာမို႔ ဘာမွ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မျဖစ္ေပမ့ဲ အေ႐ွ႕တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာဆို ျပႆနာ စံုေနမွာပါ။ ဆြစ္ဇာလန္မွာဆို Taxi ကားေတြ ဘာအေရာင္ထားသင့္သလဲကိုေတာင္ မဲေပးေရြးတယ္ ၾကားဘူးပါတယ္။ အေ႐ွ႕တိုင္း ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာေတာ့ တခုခုေပးလို႔ ၊ ေၾကာက္လို႔ မဲေပးတာေတြ အျမဲၾကားေနရပါတယ္။အသိဥာဏ္ပြင့္ ပညာတတ္ဖို႔ လိုဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။
ေရႊျမန္မာေတြေရာ ဘယ္လိုလဲ။ ။
13 September 2014
တော်ပါတော့ သမတရယ်
(Unicode version )
သမတအဖြစ် ဦးသိန်းစိန် အုပ်ချုပ်လာတာ ၃နှစ်ကျော်လာပါပြီ။ ၁၅လလောက်ဘဲ ကျန်တော့တယ် ပြောတယ်။ အေးဆေး ဆင်းပေးရင်ပေါ့။ PR မကလို့ PZ လောက်အထိ ထွင်ပါ၊ မဲမခိုး၊ ကလိမ်ကကျစ် မလုပ်ရင် မနိုင်ပါဘူး။ မြန်မာတွေက စိတ်ကြီးတယ်လေ။
ဦးသိန်းစိန် သမတဖြစ်ကာစမှာ လီကွမ်ယူတို့ ပြောနေကျ Good governance and Clean government ဆိုပြီး ဟစ်ကြွေးခ့ဲပါတယ်။ ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေး နှင့် သန့်ရှင်းသောအစိုးရ ပေါ့။ ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေးဖြစ်ဖို့ စံနစ်ကောင်းတွေ ရှိဖို့သိဖို့ လိုပါတယ်။ လိုက်လုပ်ဖို့လဲ လိုပါတယ်။ သန့်ရှင်းသောအစိုးရ ကတော့ အဓိကက လာဘ်မစားဖို့ပါဘဲ။
သိမှီခ့ဲသလောက် မဆလခေတ်က ဒီလောက် ဗြောင်မစားရဲပါ။ ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံလည်ပတ်မှုကလည်း သိပ်မရှိဘူးလေ။ ပိုက်ဆံ ရှိတ့ဲသူ အနည်းငယ်ကလဲ ခပ်ရှိုရှိုလေး နေကြတာပါ။ ၈၈နောက်ပိုင်း စစ်အစိုးရခေတ် မှာတော့ ထိပ်ဆုံးကအစ ဗြောင်စားကြတော့တာပါ။ အလုပ်စလျှောက်ကတည်းက ဘယ်လောက်အောက်ဆိုဒ် ရသလဲ စုံစမ်းပြီးတော့မှ လာတာပါ။ နိုင်ငံရေးသာ မဆန့်ကျင်နဲ့။ လာဘ်စားလို့ အရေးယူခံရသူ ရှ်ိကိုမရှိပါဘူး။ ဘယ်ဌာနတွေ လာဘ်ရွှင်သလဲ သိချင်ရင် ကာကွယ်ရေး၀န်ကြီးဌာနမှ စစ်ဗိုလ်များ ဘယ်ဌာနကို ပြောင်းသလဲ လေ့လာလိုက်ပါ။ မြေကြီးလက်ခတ် မလွဲပါဘူး။
၀န်ထမ်းတွေက လစာအလွန်နည်းပါတယ်။ ဒီတော့ အကြောင်းပြကြပါတယ်။ ကျောင်းဆရာတွေက ဆရာ၀န်သွားပြရင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ ဆရာ၀န်တွေကလဲ စည်ပင်ရုံးသွားရယင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ စည်ပင်ကလူတွေက ဟိုရုံးဒီရုံးသွားရယင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ စလိုက်တာ နောက်ပိုင်းကျ စီးပွားဖြစ်တောင်းစားတ့ဲအထိ ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ ဒါတွေကို တာ၀န်ယူ ဖြေရှင်းပေးရမ့ဲ အစိုးရကြီးကိုယ်တိုင် သူဌေးဖြစ်ကြံခ့ဲကြတာ စစ်အစိုးရခေတ် တလျှောက်လုံးပါဘဲ။
တကယ်က ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေးဖြစ်ဖို့ အစိုးရက စီမံနိုင်ရပါမယ်။ ကျောင်းဆရာက ဒီလောက်ယူ၊ ဆရာ၀န်က ဒီလောက်ယူ၊ စည်ပင်က ဒီလောက်ယူ၊ အစိုးရက ဒီလောက်ယူဆိုပြီး စီမံနိုင်ယင် လာဘ်စားတာ ပျောက်သွားမှာပါ။ အခုလဲ လာဘ်ငွေယူ ဟိုဘက်ပေး၊ ဟိုဘက်ကလည်း နောက်ထပ်ဆက်ပေးနဲ့ ပတ်လည်ရိုက်နေတာပါ။ ဒါကို စီမံဖို့ရာ ပြောသလောက် မလွယ်မှန်းသိပါတယ်။ ဒါပေမ့ဲ ခုအချိန်ထိ ဦးသိန်းစိန် အစိုးရဟာ မြင်သာထင်သာ လုပ်ပြနိုင်တာ ဘာမျှမရှိပါဘူး။ အစိုးရ၀န်ကြီးဌာနတွေ ၃၀ကျော်မှာ လာဘ်စားရင် အနည်းဆုံးဘဲ စားနိုင်မ့ဲ သာသနာရေး ၀န်ကြီးတယောက်ဘဲ အရေးယူခံ၇တာ တော်တော်ရယ်စရာကောင်းတ့ဲ ပြက်လုံးပါဘဲ။
ဒီလောက် အရည်အချင်းရှိတ့ဲ သမတကြီးက နောက်ထပ်သက်တမ်း လုပ်ချင်သေးကြောင်း ပြည်ပမှာ ပြောခ့ဲပါပြီ။ ပြည်တွင်းမှာတော့ မပြောရဲသေးပါဘူး။ ဦးသိန်းစိန်ကို ပုဂိ္ဂုလ်ရေးအရ ရိုးသားတယ်လို့ လက်ခံပါတယ်။ စစ်သားတွေထဲမှာ မရှိတ့ဲ အရည်အချင်း ဖြစ်တ့ဲ ပြော့ပြော့ပြောင်းပြောင်း ဆက်ဆံတတ်တာလဲ လက်ခံပါတယ်။ ဒါပေမ့ဲ နိုင်ငံတခုကို နည်းမှန်လမ်းမှန် တိုးတက်အောင်လုပ်ဖို့ အရည်အချင်း မရှိတာ ဒီပြီးခ့ဲတ့ဲ ၃နှစ်မှာ မြင်နေရပါပြီ။ " ပြည်သူက လက်ခံရင် " ဆိုတော့ သဘောပေါက်သင့်ပါပြီ။ ပြည်တွင်းပြည်ပက လက်ခံနိုင်မ့ဲ သမတတဦးကို ပြည်သူတွေကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ခွင့် ပေးသင့်ပါပြီခင်ဗျား။
XxXxXx
(Zawgyi version)
သမတအျဖစ္ ဦးသိန္းစိန္ အုပ္ခ်ဳပ္လာတာ ၃ႏွစ္ေက်ာ္လာပါၿပီ။ ၁၅လေလာက္ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ေျပာတယ္။ ေအးေဆး ဆင္းေပးရင္ေပါ့။ PR မကလို႔ PZ ေလာက္အထိ ထြင္ပါ၊ မဲမခိုး၊ ကလိမ္ကက်စ္ မလုပ္ရင္ မႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာေတြက စိတ္ႀကီးတယ္ေလ။
ဦးသိန္းစိန္ သမတျဖစ္ကာစမွာ လီကြမ္ယူတို႔ ေျပာေနက် Good governance and Clean government ဆိုၿပီး ဟစ္ေႂကြးခ့ဲပါတယ္။ ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ သန္႔႐ွင္းေသာအစိုးရ ေပါ့။ ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ဖို႔ စံနစ္ေကာင္းေတြ ႐ွိဖို႔သိဖို႔ လိုပါတယ္။ လိုက္လုပ္ဖို႔လဲ လိုပါတယ္။ သန္႔႐ွင္းေသာအစိုးရ ကေတာ့ အဓိကက လာဘ္မစားဖို႔ပါဘဲ။
သိမွီခ့ဲသေလာက္ မဆလေခတ္က ဒီေလာက္ ေျဗာင္မစားရဲပါ။ ဆို႐ွယ္လစ္ေခတ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံလည္ပတ္မႈကလည္း သိပ္မ႐ွိဘူးေလ။ ပိုက္ဆံ ႐ွိတ့ဲသူ အနည္းငယ္ကလဲ ခပ္႐ိႈ႐ိႈေလး ေနၾကတာပါ။ ၈၈ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရေခတ္ မွာေတာ့ ထိပ္ဆံုးကအစ ေျဗာင္စားၾကေတာ့တာပါ။ အလုပ္စေလွ်ာက္ကတည္းက ဘယ္ေလာက္ေအာက္ဆိုဒ္ ရသလဲ စံုစမ္းၿပီးေတာ့မွ လာတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသာ မဆန္႔က်င္နဲ႔။ လာဘ္စားလို႔ အေရးယူခံရသူ ႐ွ္ိကိုမ႐ွိပါဘူး။ ဘယ္ဌာနေတြ လာဘ္ရႊင္သလဲ သိခ်င္ရင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ စစ္ဗိုလ္မ်ား ဘယ္ဌာနကို ေျပာင္းသလဲ ေလ့လာလိုက္ပါ။ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘူး။
၀န္ထမ္းေတြက လစာအလြန္နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေတြက ဆရာ၀န္သြားျပရင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြကလဲ စည္ပင္ရံုးသြားရယင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ စည္ပင္ကလူေတြက ဟိုရံုးဒီရံုးသြားရယင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စလိုက္တာ ေနာက္ပိုင္းက် စီးပြားျဖစ္ေတာင္းစားတ့ဲအထိ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒါေတြကို တာ၀န္ယူ ေျဖ႐ွင္းေပးရမ့ဲ အစိုးရႀကီးကိုယ္တိုင္ သူေဌးျဖစ္ၾကံခ့ဲၾကတာ စစ္အစိုးရေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးပါဘဲ။
တကယ္က ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ဖို႔ အစိုးရက စီမံႏိုင္ရပါမယ္။ ေက်ာင္းဆရာက ဒီေလာက္ယူ၊ ဆရာ၀န္က ဒီေလာက္ယူ၊ စည္ပင္က ဒီေလာက္ယူ၊ အစိုးရက ဒီေလာက္ယူဆိုၿပီး စီမံႏိုင္ယင္ လာဘ္စားတာ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ အခုလဲ လာဘ္ေငြယူ ဟိုဘက္ေပး၊ ဟိုဘက္ကလည္း ေနာက္ထပ္ဆက္ေပးနဲ႔ ပတ္လည္႐ိုက္ေနတာပါ။ ဒါကို စီမံဖို႔ရာ ေျပာသေလာက္ မလြယ္မွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ခုအခ်ိန္ထိ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရဟာ ျမင္သာထင္သာ လုပ္ျပႏိုင္တာ ဘာမွ်မ႐ွိပါဘူး။ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ၃၀ေက်ာ္မွာ လာဘ္စားရင္ အနည္းဆံုးဘဲ စားႏိုင္မ့ဲ သာသနာေရး ၀န္ႀကီးတေယာက္ဘဲ အေရးယူခံ၇တာ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတ့ဲ ျပက္လံုးပါဘဲ။
ဒီေလာက္ အရည္အခ်င္း႐ွိတ့ဲ သမတႀကီးက ေနာက္ထပ္သက္တမ္း လုပ္ခ်င္ေသးေၾကာင္း ျပည္ပမွာ ေျပာခ့ဲပါၿပီ။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ မေျပာရဲေသးပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ကို ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ ႐ိုးသားတယ္လို႔ လက္ခံပါတယ္။ စစ္သားေတြထဲမွာ မ႐ွိတ့ဲ အရည္အခ်င္း ျဖစ္တ့ဲ ေျပာ့ေျပာ့ေျပာင္းေျပာင္း ဆက္ဆံတတ္တာလဲ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ႏိုင္ငံတခုကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မ႐ွိတာ ဒီၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၃ႏွစ္မွာ ျမင္ေနရပါၿပီ။ " ျပည္သူက လက္ခံရင္ " ဆိုေတာ့ သေဘာေပါက္သင့္ပါၿပီ။ ျပည္တြင္းျပည္ပက လက္ခံႏိုင္မ့ဲ သမတတဦးကို ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးသင့္ပါၿပီခင္ဗ်ား။
သမတအဖြစ် ဦးသိန်းစိန် အုပ်ချုပ်လာတာ ၃နှစ်ကျော်လာပါပြီ။ ၁၅လလောက်ဘဲ ကျန်တော့တယ် ပြောတယ်။ အေးဆေး ဆင်းပေးရင်ပေါ့။ PR မကလို့ PZ လောက်အထိ ထွင်ပါ၊ မဲမခိုး၊ ကလိမ်ကကျစ် မလုပ်ရင် မနိုင်ပါဘူး။ မြန်မာတွေက စိတ်ကြီးတယ်လေ။
ဦးသိန်းစိန် သမတဖြစ်ကာစမှာ လီကွမ်ယူတို့ ပြောနေကျ Good governance and Clean government ဆိုပြီး ဟစ်ကြွေးခ့ဲပါတယ်။ ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေး နှင့် သန့်ရှင်းသောအစိုးရ ပေါ့။ ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေးဖြစ်ဖို့ စံနစ်ကောင်းတွေ ရှိဖို့သိဖို့ လိုပါတယ်။ လိုက်လုပ်ဖို့လဲ လိုပါတယ်။ သန့်ရှင်းသောအစိုးရ ကတော့ အဓိကက လာဘ်မစားဖို့ပါဘဲ။
သိမှီခ့ဲသလောက် မဆလခေတ်က ဒီလောက် ဗြောင်မစားရဲပါ။ ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံလည်ပတ်မှုကလည်း သိပ်မရှိဘူးလေ။ ပိုက်ဆံ ရှိတ့ဲသူ အနည်းငယ်ကလဲ ခပ်ရှိုရှိုလေး နေကြတာပါ။ ၈၈နောက်ပိုင်း စစ်အစိုးရခေတ် မှာတော့ ထိပ်ဆုံးကအစ ဗြောင်စားကြတော့တာပါ။ အလုပ်စလျှောက်ကတည်းက ဘယ်လောက်အောက်ဆိုဒ် ရသလဲ စုံစမ်းပြီးတော့မှ လာတာပါ။ နိုင်ငံရေးသာ မဆန့်ကျင်နဲ့။ လာဘ်စားလို့ အရေးယူခံရသူ ရှ်ိကိုမရှိပါဘူး။ ဘယ်ဌာနတွေ လာဘ်ရွှင်သလဲ သိချင်ရင် ကာကွယ်ရေး၀န်ကြီးဌာနမှ စစ်ဗိုလ်များ ဘယ်ဌာနကို ပြောင်းသလဲ လေ့လာလိုက်ပါ။ မြေကြီးလက်ခတ် မလွဲပါဘူး။
၀န်ထမ်းတွေက လစာအလွန်နည်းပါတယ်။ ဒီတော့ အကြောင်းပြကြပါတယ်။ ကျောင်းဆရာတွေက ဆရာ၀န်သွားပြရင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ ဆရာ၀န်တွေကလဲ စည်ပင်ရုံးသွားရယင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ စည်ပင်ကလူတွေက ဟိုရုံးဒီရုံးသွားရယင် ပိုက်ဆံပေးရလို့ အပိုငွေရှာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ စလိုက်တာ နောက်ပိုင်းကျ စီးပွားဖြစ်တောင်းစားတ့ဲအထိ ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ ဒါတွေကို တာ၀န်ယူ ဖြေရှင်းပေးရမ့ဲ အစိုးရကြီးကိုယ်တိုင် သူဌေးဖြစ်ကြံခ့ဲကြတာ စစ်အစိုးရခေတ် တလျှောက်လုံးပါဘဲ။
တကယ်က ကောင်းမွန်သောအုပ်ချုပ်ရေးဖြစ်ဖို့ အစိုးရက စီမံနိုင်ရပါမယ်။ ကျောင်းဆရာက ဒီလောက်ယူ၊ ဆရာ၀န်က ဒီလောက်ယူ၊ စည်ပင်က ဒီလောက်ယူ၊ အစိုးရက ဒီလောက်ယူဆိုပြီး စီမံနိုင်ယင် လာဘ်စားတာ ပျောက်သွားမှာပါ။ အခုလဲ လာဘ်ငွေယူ ဟိုဘက်ပေး၊ ဟိုဘက်ကလည်း နောက်ထပ်ဆက်ပေးနဲ့ ပတ်လည်ရိုက်နေတာပါ။ ဒါကို စီမံဖို့ရာ ပြောသလောက် မလွယ်မှန်းသိပါတယ်။ ဒါပေမ့ဲ ခုအချိန်ထိ ဦးသိန်းစိန် အစိုးရဟာ မြင်သာထင်သာ လုပ်ပြနိုင်တာ ဘာမျှမရှိပါဘူး။ အစိုးရ၀န်ကြီးဌာနတွေ ၃၀ကျော်မှာ လာဘ်စားရင် အနည်းဆုံးဘဲ စားနိုင်မ့ဲ သာသနာရေး ၀န်ကြီးတယောက်ဘဲ အရေးယူခံ၇တာ တော်တော်ရယ်စရာကောင်းတ့ဲ ပြက်လုံးပါဘဲ။
ဒီလောက် အရည်အချင်းရှိတ့ဲ သမတကြီးက နောက်ထပ်သက်တမ်း လုပ်ချင်သေးကြောင်း ပြည်ပမှာ ပြောခ့ဲပါပြီ။ ပြည်တွင်းမှာတော့ မပြောရဲသေးပါဘူး။ ဦးသိန်းစိန်ကို ပုဂိ္ဂုလ်ရေးအရ ရိုးသားတယ်လို့ လက်ခံပါတယ်။ စစ်သားတွေထဲမှာ မရှိတ့ဲ အရည်အချင်း ဖြစ်တ့ဲ ပြော့ပြော့ပြောင်းပြောင်း ဆက်ဆံတတ်တာလဲ လက်ခံပါတယ်။ ဒါပေမ့ဲ နိုင်ငံတခုကို နည်းမှန်လမ်းမှန် တိုးတက်အောင်လုပ်ဖို့ အရည်အချင်း မရှိတာ ဒီပြီးခ့ဲတ့ဲ ၃နှစ်မှာ မြင်နေရပါပြီ။ " ပြည်သူက လက်ခံရင် " ဆိုတော့ သဘောပေါက်သင့်ပါပြီ။ ပြည်တွင်းပြည်ပက လက်ခံနိုင်မ့ဲ သမတတဦးကို ပြည်သူတွေကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ခွင့် ပေးသင့်ပါပြီခင်ဗျား။
XxXxXx
(Zawgyi version)
သမတအျဖစ္ ဦးသိန္းစိန္ အုပ္ခ်ဳပ္လာတာ ၃ႏွစ္ေက်ာ္လာပါၿပီ။ ၁၅လေလာက္ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ေျပာတယ္။ ေအးေဆး ဆင္းေပးရင္ေပါ့။ PR မကလို႔ PZ ေလာက္အထိ ထြင္ပါ၊ မဲမခိုး၊ ကလိမ္ကက်စ္ မလုပ္ရင္ မႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာေတြက စိတ္ႀကီးတယ္ေလ။
ဦးသိန္းစိန္ သမတျဖစ္ကာစမွာ လီကြမ္ယူတို႔ ေျပာေနက် Good governance and Clean government ဆိုၿပီး ဟစ္ေႂကြးခ့ဲပါတယ္။ ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ သန္႔႐ွင္းေသာအစိုးရ ေပါ့။ ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ဖို႔ စံနစ္ေကာင္းေတြ ႐ွိဖို႔သိဖို႔ လိုပါတယ္။ လိုက္လုပ္ဖို႔လဲ လိုပါတယ္။ သန္႔႐ွင္းေသာအစိုးရ ကေတာ့ အဓိကက လာဘ္မစားဖို႔ပါဘဲ။
သိမွီခ့ဲသေလာက္ မဆလေခတ္က ဒီေလာက္ ေျဗာင္မစားရဲပါ။ ဆို႐ွယ္လစ္ေခတ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံလည္ပတ္မႈကလည္း သိပ္မ႐ွိဘူးေလ။ ပိုက္ဆံ ႐ွိတ့ဲသူ အနည္းငယ္ကလဲ ခပ္႐ိႈ႐ိႈေလး ေနၾကတာပါ။ ၈၈ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရေခတ္ မွာေတာ့ ထိပ္ဆံုးကအစ ေျဗာင္စားၾကေတာ့တာပါ။ အလုပ္စေလွ်ာက္ကတည္းက ဘယ္ေလာက္ေအာက္ဆိုဒ္ ရသလဲ စံုစမ္းၿပီးေတာ့မွ လာတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသာ မဆန္႔က်င္နဲ႔။ လာဘ္စားလို႔ အေရးယူခံရသူ ႐ွ္ိကိုမ႐ွိပါဘူး။ ဘယ္ဌာနေတြ လာဘ္ရႊင္သလဲ သိခ်င္ရင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ စစ္ဗိုလ္မ်ား ဘယ္ဌာနကို ေျပာင္းသလဲ ေလ့လာလိုက္ပါ။ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘူး။
၀န္ထမ္းေတြက လစာအလြန္နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေတြက ဆရာ၀န္သြားျပရင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြကလဲ စည္ပင္ရံုးသြားရယင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ စည္ပင္ကလူေတြက ဟိုရံုးဒီရံုးသြားရယင္ ပိုက္ဆံေပးရလို႔ အပိုေငြ႐ွာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စလိုက္တာ ေနာက္ပိုင္းက် စီးပြားျဖစ္ေတာင္းစားတ့ဲအထိ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒါေတြကို တာ၀န္ယူ ေျဖ႐ွင္းေပးရမ့ဲ အစိုးရႀကီးကိုယ္တိုင္ သူေဌးျဖစ္ၾကံခ့ဲၾကတာ စစ္အစိုးရေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးပါဘဲ။
တကယ္က ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ဖို႔ အစိုးရက စီမံႏိုင္ရပါမယ္။ ေက်ာင္းဆရာက ဒီေလာက္ယူ၊ ဆရာ၀န္က ဒီေလာက္ယူ၊ စည္ပင္က ဒီေလာက္ယူ၊ အစိုးရက ဒီေလာက္ယူဆိုၿပီး စီမံႏိုင္ယင္ လာဘ္စားတာ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ အခုလဲ လာဘ္ေငြယူ ဟိုဘက္ေပး၊ ဟိုဘက္ကလည္း ေနာက္ထပ္ဆက္ေပးနဲ႔ ပတ္လည္႐ိုက္ေနတာပါ။ ဒါကို စီမံဖို႔ရာ ေျပာသေလာက္ မလြယ္မွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ခုအခ်ိန္ထိ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရဟာ ျမင္သာထင္သာ လုပ္ျပႏိုင္တာ ဘာမွ်မ႐ွိပါဘူး။ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ၃၀ေက်ာ္မွာ လာဘ္စားရင္ အနည္းဆံုးဘဲ စားႏိုင္မ့ဲ သာသနာေရး ၀န္ႀကီးတေယာက္ဘဲ အေရးယူခံ၇တာ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတ့ဲ ျပက္လံုးပါဘဲ။
ဒီေလာက္ အရည္အခ်င္း႐ွိတ့ဲ သမတႀကီးက ေနာက္ထပ္သက္တမ္း လုပ္ခ်င္ေသးေၾကာင္း ျပည္ပမွာ ေျပာခ့ဲပါၿပီ။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ မေျပာရဲေသးပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ကို ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ ႐ိုးသားတယ္လို႔ လက္ခံပါတယ္။ စစ္သားေတြထဲမွာ မ႐ွိတ့ဲ အရည္အခ်င္း ျဖစ္တ့ဲ ေျပာ့ေျပာ့ေျပာင္းေျပာင္း ဆက္ဆံတတ္တာလဲ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ႏိုင္ငံတခုကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မ႐ွိတာ ဒီၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၃ႏွစ္မွာ ျမင္ေနရပါၿပီ။ " ျပည္သူက လက္ခံရင္ " ဆိုေတာ့ သေဘာေပါက္သင့္ပါၿပီ။ ျပည္တြင္းျပည္ပက လက္ခံႏိုင္မ့ဲ သမတတဦးကို ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးသင့္ပါၿပီခင္ဗ်ား။
Labels:
aplar,
စဥ်းစားမိ,
နိုင်ငံ့အရေး,
အာပလာ
11 September 2014
07 September 2014
မြန်မာနိုင်ပြီ
(Unicode version)
#မြန်မာနိုင်ပြီ တို့မြန်မာနိုင်ပြီ ဆိုတ့ဲသီချင်းကို မနေ့က ဖိလစ်ပိုင် ဖိတ်ခေါ်ပွဲ အပြီးမှာ ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီပွဲရဲ့ အဆင့် ဘယ်လောက်ရှိသလဲ မသိရပေမ့ဲ မြန်မာရဲ့ ဒေသတွင်း အဓိကပြိုင်ဘက်တွေဖြစ်တ့ဲ ထိုင်း ဗီယက်နမ် အင်ဒိုတို့ မပါတာတော့ သေချာပါတယ်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မြန်မာအသင်းရဲ့ အောင်ပွဲမို့ ဂုဏ်ယူပါတယ်။ ကြည့်ခ့ဲမိတ့ဲ အချိန်တွေမှာ ကစားပုံလဲ မဆိုးပါဘူး။ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ချင်စိတ်ကုန်အောင် လုပ်ခ့ဲတ့ဲ ကျန်မြန်မာလက်ရွေးစင် အသင်းတွေထက်တော့ သာပါတယ်။ ဆက်ထိမ်းထားရုံမက တိုးတက်လာအောင်အထိ ဆက်လက်လေ့ကျင်ကျရပါမယ်။
မြန်မာနိုင်ပြီ သီချင်းကို ခဏ ခဏ ကြားခ့ဲရတာ ၁၉၇၀ကျော်နှစ်များကပါ။ ဒေသတွင်း ဖိတ်ခေါ်ပွဲ တွေသာမက ကိုရီးယား ပတ်ချုံဟီးဖလားနဲ့ အာရှဖလားပါ လူငယ်လူကြီး ရခ့ဲတ့ဲ အချိန်ပေါ့။
တီဗီကနေ Live ကြည့်ဖို့ နေနေသာသာ တီဗီတောင် မပေါ်သေးပါ။ ရေဒီယိုလေး အားကိုးနေရတ့ဲခေတ်။ တိုင်းနှင့်ပြည်နယ်ပွဲတွေမှာ မြန်မာ့အသံက တိုက်ရိုက်လွှင့်တာ သိပ်ကောင်းပေမ့ဲ ပြည်ပပွဲတွေတော့ မလွှင့်နိုင်ပါဘူး။
ဖိုင်နယ်ပွဲရှိတဲ့ ညတွေဆို နားစွင့်နေရပါတယ်။ အဲဒီခေတ်က တယ်လီဖုန်းတောင် ရဟန်မတူပါ။ ကြေးနန်းသာ အားကိုးရဟန် တူပါတယ်။ များသောအားဖြင့် ည ၈နာရီ အပြီးလောက် သတင်းဝင်လာလေ့ရှိတာ မှတ်မိပါတယ်။ တခါတလေလဲ ည၉နာရီ အင်္ဂလိပ်ပိုင်း အစီအစဉ် ရောက်နေမှ အထူးသတင်း ကြေငြာပါမယ် ဆိုပြီး ပေါ်လာပါတယ်။ မြန်မာ့အသံရဲ့ ဒေါ်မြနှစ် (သို့) ဒေါ်သန်းနှစ်အသံက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ကျက်သရေ ရှိစွာ ထွက်လာပါတယ်။ က်ိုရီးယားနိုင်ငံ ဆိုးမြို့မှာ ကျင်းပနေတဲ့ ပတ်ချုံဟီးဖလားပြိုင်ပွဲ နောက်ဆုံးဗိုလ်လုပွဲမှာ မြန်မာက ကိုရီးယား လက်ရွေးစင်အသင်းကို သုံးဂိုးတဂိုးနဲ့ အနိုင်ရ ဗိုလ်စွဲသွားပါပြီရှင် ဆို ေ၀းကနဲ အသံတွေ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ မြန်မာ့အသံကလဲ ဗမာနိုင်ပြီ တို့ဗမာနိုင်ပြီ သီချင်း လာနေပြီပေါ့။ အဲဒီတုံးက မြန်မာနိုင်ပြီ မဟုတ်သေး၊ ဗမာနိုင်ပြီ ဘဲ ရှိပါသေးတယ်။
အရင်ကတော့ ပုံပြင်လို ဖြစ်နေမှာပါ။ ခုတော့ လူငယ်တပွဲ လူကြီးတပွဲတော့ ဗိုလ်စွဲခ့ဲပြီပေါ့။
လာတော့မ့ဲ အာဆီယံဖလားရယ် နောက်နှစ် ဆီးဂိမ်းရယ်က အဆုံးအဖြတ် ပန်းတိုင်ပါဘဲ။
ကျိုးစားကြပါဦး ဘောသမားလေးတို့။
XxXxXx
(Zawgyi version)
#ျမန္မာႏိုင္ၿပီ တို႔ျမန္မာႏိုင္ၿပီ ဆိုတ့ဲသီခ်င္းကို မေန႔က ဖိလစ္ပိုင္ ဖိတ္ေခၚပြဲ အၿပီးမွာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒီပြဲရဲ႕ အဆင့္ ဘယ္ေလာက္႐ွိသလဲ မသိရေပမ့ဲ ျမန္မာရဲ႕ ေဒသတြင္း အဓိကၿပိဳင္ဘက္ေတြျဖစ္တ့ဲ ထိုင္း ဗီယက္နမ္ အင္ဒိုတို႔ မပါတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာအသင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲမို႔ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၾကည့္ခ့ဲမိတ့ဲ အခ်ိန္ေတြမွာ ကစားပံုလဲ မဆိုးပါဘူး။ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကုန္ေအာင္ လုပ္ခ့ဲတ့ဲ က်န္ျမန္မာလက္ေရြးစင္ အသင္းေတြထက္ေတာ့ သာပါတယ္။ ဆက္ထိမ္းထားရံုမက တိုးတက္လာေအာင္အထိ ဆက္လက္ေလ့က်င္က်ရပါမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ၿပီ သီခ်င္းကို ခဏ ခဏ ၾကားခ့ဲရတာ ၁၉၇၀ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားကပါ။ ေဒသတြင္း ဖိတ္ေခၚပြဲ ေတြသာမက ကိုရီးယား ပတ္ခ်ံဳဟီးဖလားနဲ႔ အာ႐ွဖလားပါ လူငယ္လူႀကီး ရခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့။
တီဗီကေန Live ၾကည့္ဖို႔ ေနေနသာသာ တီဗီေတာင္ မေပၚေသးပါ။ ေရဒီယိုေလး အားကိုးေနရတ့ဲေခတ္။ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ပြဲေတြမွာ ျမန္မာ့အသံက တိုက္႐ိုက္လႊင့္တာ သိပ္ေကာင္းေပမ့ဲ ျပည္ပပြဲေတြေတာ့ မလႊင့္ႏိုင္ပါဘူး။
ဖိုင္နယ္ပြဲ႐ွိတ့ဲ ညေတြဆို နားစြင့္ေနရပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က တယ္လီဖုန္းေတာင္ ရဟန္မတူပါ။ ေၾကးနန္းသာ အားကိုးရဟန္ တူပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ည ၈နာရီ အၿပီးေလာက္ သတင္းစင္လာေလ့႐ွိတာ မွတ္မိပါတယ္။ တခါတေလလဲ ည၉နာရီ အဂၤလိပ္ပိုင္း အစီအစဥ္ ေရာက္ေနမွ အထူးသတင္း ေၾကျငာပါမယ္ ဆိုၿပီး ေပၚလာပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံရဲ႕ ေဒၚျမႏွစ္ (သို႔) ေဒၚသန္းႏွစ္အသံက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ က်က္သေရ ႐ွိစြာ ထြက္လာပါတယ္။ က္ိုရီးယားႏိုင္ငံ ဆိုးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပေနတ့ဲ ပတ္ခ်ံဳဟီးဖလားၿပိဳင္ပြဲ ေနာက္ဆံုးဗိုလ္လုပြဲမွာ ျမန္မာက ကိုရီးယား လက္ေရြးစင္အသင္းကို သံုးဂိုးတဂိုးနဲ႔ အႏိုင္ရ ဗိုလ္စြဲသြားပါၿပီ႐ွင္ ဆို ေ၀းကနဲ အသံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံကလဲ ဗမာႏိုင္ၿပီ တို႔ဗမာႏိုင္ၿပီ သီခ်င္း လာေနၿပီေပါ့။ အဲဒီတံုးက ျမန္မာႏိုင္ၿပီ မဟုတ္ေသး၊ ဗမာႏိုင္ၿပီ ဘဲ ႐ွိပါေသးတယ္။
အရင္ကေတာ့ ပံုျပင္လို ျဖစ္ေနမွာပါ။ ခုေတာ့ လူငယ္တပြဲ လူႀကီးတပြဲေတာ့ ဗိုလ္စြဲခ့ဲၿပီေပါ့။
လာေတာ့မ့ဲ အာဆီယံဖလားရယ္ ေနာက္ႏွစ္ ဆီးဂိမ္းရယ္က အဆံုးအျဖတ္ ပန္းတိုင္ပါဘဲ။
က်ိဳးစားၾကပါဦး ေဘာသမားေလးတို႔။
#မြန်မာနိုင်ပြီ တို့မြန်မာနိုင်ပြီ ဆိုတ့ဲသီချင်းကို မနေ့က ဖိလစ်ပိုင် ဖိတ်ခေါ်ပွဲ အပြီးမှာ ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီပွဲရဲ့ အဆင့် ဘယ်လောက်ရှိသလဲ မသိရပေမ့ဲ မြန်မာရဲ့ ဒေသတွင်း အဓိကပြိုင်ဘက်တွေဖြစ်တ့ဲ ထိုင်း ဗီယက်နမ် အင်ဒိုတို့ မပါတာတော့ သေချာပါတယ်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မြန်မာအသင်းရဲ့ အောင်ပွဲမို့ ဂုဏ်ယူပါတယ်။ ကြည့်ခ့ဲမိတ့ဲ အချိန်တွေမှာ ကစားပုံလဲ မဆိုးပါဘူး။ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ချင်စိတ်ကုန်အောင် လုပ်ခ့ဲတ့ဲ ကျန်မြန်မာလက်ရွေးစင် အသင်းတွေထက်တော့ သာပါတယ်။ ဆက်ထိမ်းထားရုံမက တိုးတက်လာအောင်အထိ ဆက်လက်လေ့ကျင်ကျရပါမယ်။
မြန်မာနိုင်ပြီ သီချင်းကို ခဏ ခဏ ကြားခ့ဲရတာ ၁၉၇၀ကျော်နှစ်များကပါ။ ဒေသတွင်း ဖိတ်ခေါ်ပွဲ တွေသာမက ကိုရီးယား ပတ်ချုံဟီးဖလားနဲ့ အာရှဖလားပါ လူငယ်လူကြီး ရခ့ဲတ့ဲ အချိန်ပေါ့။
တီဗီကနေ Live ကြည့်ဖို့ နေနေသာသာ တီဗီတောင် မပေါ်သေးပါ။ ရေဒီယိုလေး အားကိုးနေရတ့ဲခေတ်။ တိုင်းနှင့်ပြည်နယ်ပွဲတွေမှာ မြန်မာ့အသံက တိုက်ရိုက်လွှင့်တာ သိပ်ကောင်းပေမ့ဲ ပြည်ပပွဲတွေတော့ မလွှင့်နိုင်ပါဘူး။
ဖိုင်နယ်ပွဲရှိတဲ့ ညတွေဆို နားစွင့်နေရပါတယ်။ အဲဒီခေတ်က တယ်လီဖုန်းတောင် ရဟန်မတူပါ။ ကြေးနန်းသာ အားကိုးရဟန် တူပါတယ်။ များသောအားဖြင့် ည ၈နာရီ အပြီးလောက် သတင်းဝင်လာလေ့ရှိတာ မှတ်မိပါတယ်။ တခါတလေလဲ ည၉နာရီ အင်္ဂလိပ်ပိုင်း အစီအစဉ် ရောက်နေမှ အထူးသတင်း ကြေငြာပါမယ် ဆိုပြီး ပေါ်လာပါတယ်။ မြန်မာ့အသံရဲ့ ဒေါ်မြနှစ် (သို့) ဒေါ်သန်းနှစ်အသံက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ကျက်သရေ ရှိစွာ ထွက်လာပါတယ်။ က်ိုရီးယားနိုင်ငံ ဆိုးမြို့မှာ ကျင်းပနေတဲ့ ပတ်ချုံဟီးဖလားပြိုင်ပွဲ နောက်ဆုံးဗိုလ်လုပွဲမှာ မြန်မာက ကိုရီးယား လက်ရွေးစင်အသင်းကို သုံးဂိုးတဂိုးနဲ့ အနိုင်ရ ဗိုလ်စွဲသွားပါပြီရှင် ဆို ေ၀းကနဲ အသံတွေ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ မြန်မာ့အသံကလဲ ဗမာနိုင်ပြီ တို့ဗမာနိုင်ပြီ သီချင်း လာနေပြီပေါ့။ အဲဒီတုံးက မြန်မာနိုင်ပြီ မဟုတ်သေး၊ ဗမာနိုင်ပြီ ဘဲ ရှိပါသေးတယ်။
အရင်ကတော့ ပုံပြင်လို ဖြစ်နေမှာပါ။ ခုတော့ လူငယ်တပွဲ လူကြီးတပွဲတော့ ဗိုလ်စွဲခ့ဲပြီပေါ့။
လာတော့မ့ဲ အာဆီယံဖလားရယ် နောက်နှစ် ဆီးဂိမ်းရယ်က အဆုံးအဖြတ် ပန်းတိုင်ပါဘဲ။
ကျိုးစားကြပါဦး ဘောသမားလေးတို့။
XxXxXx
(Zawgyi version)
#ျမန္မာႏိုင္ၿပီ တို႔ျမန္မာႏိုင္ၿပီ ဆိုတ့ဲသီခ်င္းကို မေန႔က ဖိလစ္ပိုင္ ဖိတ္ေခၚပြဲ အၿပီးမွာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒီပြဲရဲ႕ အဆင့္ ဘယ္ေလာက္႐ွိသလဲ မသိရေပမ့ဲ ျမန္မာရဲ႕ ေဒသတြင္း အဓိကၿပိဳင္ဘက္ေတြျဖစ္တ့ဲ ထိုင္း ဗီယက္နမ္ အင္ဒိုတို႔ မပါတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာအသင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲမို႔ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ၾကည့္ခ့ဲမိတ့ဲ အခ်ိန္ေတြမွာ ကစားပံုလဲ မဆိုးပါဘူး။ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကုန္ေအာင္ လုပ္ခ့ဲတ့ဲ က်န္ျမန္မာလက္ေရြးစင္ အသင္းေတြထက္ေတာ့ သာပါတယ္။ ဆက္ထိမ္းထားရံုမက တိုးတက္လာေအာင္အထိ ဆက္လက္ေလ့က်င္က်ရပါမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ၿပီ သီခ်င္းကို ခဏ ခဏ ၾကားခ့ဲရတာ ၁၉၇၀ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားကပါ။ ေဒသတြင္း ဖိတ္ေခၚပြဲ ေတြသာမက ကိုရီးယား ပတ္ခ်ံဳဟီးဖလားနဲ႔ အာ႐ွဖလားပါ လူငယ္လူႀကီး ရခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့။
တီဗီကေန Live ၾကည့္ဖို႔ ေနေနသာသာ တီဗီေတာင္ မေပၚေသးပါ။ ေရဒီယိုေလး အားကိုးေနရတ့ဲေခတ္။ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ပြဲေတြမွာ ျမန္မာ့အသံက တိုက္႐ိုက္လႊင့္တာ သိပ္ေကာင္းေပမ့ဲ ျပည္ပပြဲေတြေတာ့ မလႊင့္ႏိုင္ပါဘူး။
ဖိုင္နယ္ပြဲ႐ွိတ့ဲ ညေတြဆို နားစြင့္ေနရပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က တယ္လီဖုန္းေတာင္ ရဟန္မတူပါ။ ေၾကးနန္းသာ အားကိုးရဟန္ တူပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ည ၈နာရီ အၿပီးေလာက္ သတင္းစင္လာေလ့႐ွိတာ မွတ္မိပါတယ္။ တခါတေလလဲ ည၉နာရီ အဂၤလိပ္ပိုင္း အစီအစဥ္ ေရာက္ေနမွ အထူးသတင္း ေၾကျငာပါမယ္ ဆိုၿပီး ေပၚလာပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံရဲ႕ ေဒၚျမႏွစ္ (သို႔) ေဒၚသန္းႏွစ္အသံက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ က်က္သေရ ႐ွိစြာ ထြက္လာပါတယ္။ က္ိုရီးယားႏိုင္ငံ ဆိုးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပေနတ့ဲ ပတ္ခ်ံဳဟီးဖလားၿပိဳင္ပြဲ ေနာက္ဆံုးဗိုလ္လုပြဲမွာ ျမန္မာက ကိုရီးယား လက္ေရြးစင္အသင္းကို သံုးဂိုးတဂိုးနဲ႔ အႏိုင္ရ ဗိုလ္စြဲသြားပါၿပီ႐ွင္ ဆို ေ၀းကနဲ အသံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံကလဲ ဗမာႏိုင္ၿပီ တို႔ဗမာႏိုင္ၿပီ သီခ်င္း လာေနၿပီေပါ့။ အဲဒီတံုးက ျမန္မာႏိုင္ၿပီ မဟုတ္ေသး၊ ဗမာႏိုင္ၿပီ ဘဲ ႐ွိပါေသးတယ္။
အရင္ကေတာ့ ပံုျပင္လို ျဖစ္ေနမွာပါ။ ခုေတာ့ လူငယ္တပြဲ လူႀကီးတပြဲေတာ့ ဗိုလ္စြဲခ့ဲၿပီေပါ့။
လာေတာ့မ့ဲ အာဆီယံဖလားရယ္ ေနာက္ႏွစ္ ဆီးဂိမ္းရယ္က အဆံုးအျဖတ္ ပန္းတိုင္ပါဘဲ။
က်ိဳးစားၾကပါဦး ေဘာသမားေလးတို႔။
Labels:
aplar,
ကျွန်တော်နဲ့,
နိုင်ငံ့အရေး,
ဘောလုံး,
အားကစား,
အာပလာ
03 September 2014
ျမန္မာ့ လူဦးေရ
ျမန္မာ့လူဦးေရက ဆယ္သန္းေလာက္ေလ်ာ့ေနေတာ့
ေစာင့္ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ။
အုပ္ခ်ဳပ္တ့ဲသူေတြ အပစ္တင္
စစ္ျဖစ္ေနတာေတြ အပစ္တင္
အရက္တုေတြကိုလဲ အပစ္တင္
အစားအေသာက္ အဆင့္မမွီတာကိုလဲ အပစ္တင္
ေဆးကုသမႈေတြ ည့့့့ံတာကိုလဲ အပစ္တင္
ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ ျပည္ပသြားလုပ္ရတာကိုလဲ အပစ္တင္
အို.... အပစ္ေတြကို အမ်ားႀကီးပါလဲ။
တကယ္က ၁၉၈၃ မွာ ေနာက္ဆံုး သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ၿပီးကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထပ္မေကာက္ႏိုင္ခ့ဲပါ။ ဒီေတာ့ သန္းေခါင္စာရင္း ပညာ႐ွင္ေတြက ႏွစ္အလိုက္ ခန္႔မွန္းၿပီး ၂၀၁၃မွာ ၆၀.၂ သန္းလား ခန္႔မွန္း သတ္မွတ္လိုက္လို႔ ခုတကယ္ေကာက္တာနဲ႔ လြဲေနတာပါ။ သူတို႔ကိုလဲ အပစ္တင္လို႔မရပါ။ သူတို႔ ကိုးကားတ့ဲ သီအိုရီေတြ ေဖာ္ျမဴလာေတြ႐ွိမွာပါ။အဲဒီ သီအိုရီေတြက အဆင္ေျပေနတ့ဲ ႏိုင္ငံေတြအတြက္ဘဲ မွန္တယ္ထင္ပါရဲ႕။
ျမန္မာႏိုင္ငံလို အုပ္ခ်ဳပ္သူ ညံ့ဖ်င္းတ့ဲႏိုင္ငံ ၊ ျပည္တြင္းစစ္ ၾကာ႐ွည္စြာ ျဖစ္ခ့ဲတ့ဲႏိုင္ငံ ၊ ပညာတတ္ နည္းပါးတ့ဲႏိုင္ငံ ၊ ဆင္းရဲမႈ မ်ားျပားတ့ဲႏိုင္ငံ ၊ ေနာက္ဆံုး ကမာၻ႔ သီအိုရီေတြ ေဖာ္ျမဴလာေတြ ဒီႏိုင္ငံထဲ ေရာက္လာယင္ လဲြကုန္တ့ဲႏိုင္ငံမ်ိဳးအတြက္ သီအိုရီသစ္ေတြ လိုအပ္မယ္ထင္ပါတယ္။
လ၀က၀န္ႀကီးကေတာ့ မေလ်ာ့ေသးပါဘူး။ ျမန္မာ့ လူဦးေရ ဆယ္သန္းေလာက္ေေလ်ာ့ေနတ့ဲ ကိုးသန္းက ျပည္ပသြား
အလုပ္လုပ္ေနတ့ဲသူေတြ မပါေသးလို႔ပါတ့ဲ။ ျဖစ္ယင္လဲ
ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆို ေမးစရာ ႐ွိလာပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအတြက္
မဲေပးတံုးက ေထာက္ခံမဲ အေ၇အတြက္ကိုပါ။ လြန္ခ့ဲတ့ဲ
ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း လူဆယ္သန္းေလာက္ ေပ်ာက္သြားတာဆိုယင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊသည္ ဟစ္တလာထက္ ဆိုးတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ လူဦးေရ
စာရင္းကို အတိအက် ထုတ္ခ်ိန္မွာ အသက္ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ အထက္ လူဦးေရ
အတိအက်သိရပါေတာ့မယ္။ အသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ လူဦးေရ စာရင္းပါယင္ေတာ့
နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ဂစ္ဂစ္ဂစ္ ျဖစ္ကာေတာ့မယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)