787 ၊ အီလက်ထရွန်းနစ် ၊ ဝတ္ထု။

လေယာဥ်နဲ့ပတ်သက်တာ ရေးမလို့ပါ။ နည်းနည်းဘဲသိခဲ့ပြီး အခု အတော်များများမေ့ကုန်ပြီဖြစ်တဲ့သူ တယောက်အနေနဲ့ မရေးပါ။ အရမ်း အဖတ်များခဲ့တဲ့ ဝတ္ထုဖတ်သူတယောက် အနေနဲ့ ရေးမှာပါ။ . လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လေးငါးဆယ်က ဘာသာပြန်တအုပ် ဖတ်ဘူးတာ ပြန်ပေါ်လာတာ။ ဗိုလ်မြင့် ဘာသာပြန်တာ မှတ်မိပေမယ့် စာအုပ်အမည် မမှတ်မိ။ မူရင်းဝတ္ထုနဲ့ ​ရေးသူအမည်တော့ဝေးရော။ နတ်မောက်တိုက်မှာနေတုံးက ဦးကျော်လှိုင်(ပိုက်) စီက ဖတ်တာတော့ မှတ်မိတယ်။ အဲဒီဆရာအိမ်မှာ စာအုပ်တွေ အများကြီးရှိခဲ့တယ်။ . ဇတ်လိုက်က အမေရိကန် သမတတွေ သွားလေရာယူတယ်ဆိုတဲ့ ဘလက်ဘောက်လေး။ အဲ့အချိန်က အရမ်းဟော့ဖြစ်နေတဲ့ နျူကလိယားစစ်ပွဲဖြစ်ဖို့ အမိန့်ပေးနိုင်တဲ့ ဘလက်ဘောက်လေးပေါ့။ . အဲဒီဘောက်က အချက်ပေးလိုက်ရင် လက်ခံပြီး ဆက်ဆောင်ရွက်မယ့် ရီဆီဗာစက်ခန်းက ပင်တဂွန်မှာ ထင်တယ်။ (နှစ်ကြာတော့ အတိအကျ မမှတ်မိပေမယ့် မူရင်းဇတ်လမ်း မထိခိုက်စေပါ။😆) အဲဒီအခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ကွန်ပြူတာစက်ကြီးနားမှာ တာဝန်ကျနေတဲ့ တပ်ကြပ်ကြီးက တနေ့ ​ညှော်နံ့လို့အနံ့ ရလိုက်တယ်တဲ့။ သူသေချာ လိုက်စစ်တော့ ဘာမှ မျက်မြင်ထူးခြားမှု မတွေ့ဘူး။ . တကယ်က ကွန်ပြူတာကြီးထဲက ရီစစ္စတာလား၊ ထရန်စစ္စတာလား တခုလောင်သွားတာတဲ့။ (ဝတ္ထုနော် ဝတ္ထု၊ ကျော်လဲ လေးငါးတန်းလောက်ဘဲရှိတော့ ဒါတွေမသင်ရသေး 😄) ။ အဲဒီလိုလောင်ချိန်မှာ ကွန်ပြူတာကို ဘလက်ဘောက်က အနုမြူဗုံးကြဲဖို့ အချက်ပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်တဲ့။ ကြဲရမယ့်နေရာက ဆိုဗီယက်ပြည်ထောင်စုမြို့တော် မော်စကို။ . အချက်ပေးတာ ရရချင်း ရောပမှာရှိတဲ့ နေတိုးအဖွဲ့ရဲ့ လေပျံတွေ ထပျံကြတယ်။ မှားအချက်ပေးကြောင်း သိသိချင်းဘဲ ရေဒီယိုနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ပြန်ခေါ်တော့ တစီးကပြန်ခေါ်မရဘူး။ အဲ့ပိုင်းလော့ရဲ့ နားကြပ်ထဲကို ပြန်လာဖို့ အမေရိကန် ကာချုပ်အမိန့်ပေးသံ ဝင်လာချိန်မှာ သူ့ကို ဒီတာဝန်အတွက် လေ့ကျင့်ပေးတုံးက ဆရာတဦးပြောသံ ပြန်ကြားလာတယ်။ ''ဒီ အချက်ပေးသံရပြီးရင် မစ်ရှင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမယ်၊ ကြားမှာလာဖြတ်တိုက်မယ့် လေယာဥ်တွေလဲ လွတ်အောင်လုပ်သွားရမယ်။ ဘယ်လို ကြုံတွေ့တွေ့ မရပ်ရဘူး။ ကုန်ကုန်ပြောမယ်၊ အမေရိကန်သမတဆိုပြီး အမိန့်ပေးသံရရင်တောင် ဒါရုရှတွေ အတုလုပ်တာဖြစ်မယ်'' . ဒါနဲ့ အဲ့ဒီပိုင်းလော့က ရေဒီယိုစက် ပိတ်ချလိုက်ပြီး ရုရှလေပျံတွေကို ကျော်လွှားပျံပြီး အနုမြူဗုံးကြဲချလိုက်တယ်။ အမေရိကန်သမတက အချိန်မှီဖုန်းဆက်ပြောလို့ ရုရှခေါင်းဆောင်ကြီး လွတ်သွားပေမယ့် မတော်တဆဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မယုံဘူး။ ပြန်ပြီး အနုမြူဗုံးကြမယ်လုပ်တယ်။ အမေရိကန်သမတကဘဲ အနုမြူစစ်ပွဲမဖြစ်အောင် အမေရိကန်မြို့တမြို့ကို အမေရိကန်ကဘဲ ဗုံးပြန်ကြဲရင် ယုံမလားဆိုပြီး ကြဲပြလိုက်တယ်။ အဲ့မြို့မှာ ပထမလေဒီရောက်နေတုံးဆိုတော့ ဇတ်လမ်းလေးပေါ့လေ။ . ဆိုလိုတာက အီလက်ထရွန်းနစ်ပစ္စည်းဆိုတော့ လူမလုပ်ဘဲ လုပ်သလိုဖြစ်သွားနိုင်တယ်ပေါ့။ အခု ပျက်ကျတဲ့ ဘိုအင်း787က ဘိုအင်းရဲ့ တစီးထဲသော fly by wire။ လေယာဥ်ရဲ့ ဖှန်ရှင်တော်တော်များများကို ကွန်ပြူတာတွေကတဆင့် ခိုင်းနေတာ။ ဒီတော့ မတော်တဆ၊ (အတော့ကို မဖြစ်နိုင်တဲ့ မတော်တဆဘဲ ထားပါ) ဝတ္ထုထဲကလို ဆီပိတ်တဲ့ အချက်ပေးမှု လုပ်ဆောင်လိုက်မိရင် အခက်သားကလား။ ပိုင်းလော့တွေ ဖှီဆီကယ်လီး မပိတ်၊ ခလုတ်တွေ နေရာမရွေ့ဘဲ ဒီဂျစ်တယ်ဆစ်ဂနယ်လေး အင်ဂျင်ထိန်းကွန်ပြူတာတွေစီ ရောက်သွားခဲ့ရင်.... . ဒန်တန့်တန်။ လေယာဥ်အကြောင်း သိသူမဟုတ်။ ဝတ္ထုဖတ်သူတယောက် အနေနဲ့ ရေးမိတာပါလို့ ထပ်လောင်း သတိပေးပါရစေ။

ဒေါ်နွယ်ထွမ်းအခွန်၊

သိတ်တော့ နားမလည်ပါ။ ပတ်လည်း မပတ်သက်ပါ။ သို့သော် ထင်တာတော့ ဝင်ပြောကြည့်အုံးမှ။ . ဩဂတ်စ်တရက်နေ့ကစ မြန်မာ့ထုတ်ကုန်တွေကို ဒေါ်နွယ်ထွမ်းက ၄၀% အခွန်ကောက်မတဲ့။ အရင်က ဘယ်လောက်ကောက်လဲ မသိပါ။ မသိတာ ဒီကစပေမယ့် ဒီကိစ္စ မြန်မာနှစ်ခါနာတယ်လို့ ထင်မိလို့ပါဗျာ။ . ဒေါ်နွယ်ထွမ်း ဆော်ချင်တာတော့ တုတ်ကြီးလို့ပြောတာဘဲ။ ဒါပေသည့် သီးသန့် ဒဲ့မဆော်ရဲတော့ ပတ်ဆော်တဲ့သဘောဘဲ။ တုတ်ကြီးရဲ့လုပ်ငန်းရှင်တွေ ပြင်ပနိုင်ငံမှာ ကုန်ချောသွားထုတ်ပြီး အဲ့နိုင်ငံရဲ့ပို့ကုန်အဖြစ် အမေရိကန်သို့တင်သွင်းတဲ့ နိုင်ငံတွေကို အခွန်သိသိသာသာ တိုးကောက်ပါတယ်။ . ကြည့်ရတာ အမေရိကန်နဲ့ နိုင်ငံတနိုင်ငံချင်းရဲ့ ကုန်သွယ်မှုဘဲလဲန့်စ်ကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်နွယ်ထွမ်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံဘဲ။ အဲဒီမှာ မြန်မာပြည် ပအကြိမ် နာတာ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မြန်မာပြည်ရဲ့ ပို့ကုန်စာရင်းပေါက်ပေမယ့် တကယ်အကျိုးအမြတ် အများဆုံးရတာ တုပ်ကြီးတို့ကုမ္ပဏီ အများစုပါ။ မြန်မာတွေက လက်ခစားခသာ ရလိုက်တာပါ။ မြန်မာကုမ္ပဏီအနေနဲ့ တိုက်ရိုက်အကျိုးရှိသူ တစ်ရာခိုင်နှုန်းတောင် ရှိပါ့မလား။ အလုပ်သမားခသာ ရလိုက်တာပါ။ . ဒုအကြိမ် နစ်နာတာက အမေရိကန်ပစ္စည်း မြန်မာပြည်သို့ သွင်းကုန်ကိစ္စ။ သွင်းကုန်နည်းနည်းဘဲ ရှိနိုင်ပေမယ့် အဲ့ဒီသွင်းကုန်ရဲ့ အများစုကို အခြားနိုင်ငံမှတဆင့် သွင်းတာ များမယ်။ အထူးသဖြင့် စလုံးကတဆင့်ပေါ့။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ၈၈နောက်ပိုင်းကတည်းက ဆဲန်ရှင်ပိတ်ထားတော့ တိုက်ရိုက်ဆက်ဆံမှု မရှိတော့ဘဲ တနိုင်ငံငံ ခြားခံပြီးသွင်းနေရလို့လေ။ မြန်မာဝယ်တဲ့ အမေရိကန်ကုန်စာရင်း စလုံးဝယ်တဲ့ သဘောဖြစ်သွားလို့ စလုံးအတွက်ဘဲ အကျိုးရှိမှာပါ။ . ဒီတော့ အမေရိကန် ကုန်သွယ်စာရင်းမှာ မြန်မာပြည်က အဝယ်နည်းပေမယ့် ပို့ကုန်တွေကျ အတော်ပို့သလို ဖြစ်နေမှာဘဲ။ ပုံပါဇယားနဲ့ သတင်းအချို့အရ ခန့်မှန်းရေးတာပါ။ ဖြစ်နိုင်တယ်ဆို ဒေါ်နွယ်ထွမ်းကို ပြောပေးကြပါအုံး။ 😎

ခေတ်အဆက်ဆက် ဘလောက်တံဆိပ်ခေါင်း၊

ယခင် တစုံနှစ်ခေါင်းစီ ထုတ်ထားပြီးတဲ့ ခေတ်အဆက်ဆက် ဝတ်စားဆင်ယင်မှု တံဆိပ်ခေါင်းများကို ဘလောက်တံဆိပ်ခေါင်း အတွဲအဖြစ် ပြန်ထုတ်တယ်။ လောလောဆယ် တတိယမြောက် ဘလောက်တံဆိပ်ခေါင်းပေါ့။ . မှင်ရောင်ပိုထည့်လို့လား၊ အနက်လိုင်း ပိုပေါ်လို့လားတော့ နားမလည်ပါ။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဘလောက်တံဆိပ်ခေါင်းထက်တော့ အရောင်ပိုထွက်တယ်။ ၂၀၀ ကျပ်တန် ၁၂လုံးဆိုတော့ ဘလောက်တရွက် ၂၄၀၀ ကျပ်ကျပါတယ်။ အထူးဖျက်တံဆိပ်တုံးလည်း ထုပေးတယ်။ . တခေါင်းစီထုတ်ထားတာ ဘလောက်ထုတ်မယ်ဆို နှစ်မျိုးကျန်သေးတယ်။ ငှက်တံဆိပ်ခေါင်းတွေက ၉လုံးဆိုတော့ သုံးတိုင်သုံးလုံးတန်း ထုတ်ရင်ရမယ်။ စိတ်ဝင်စားမိတာက လိပ်ပြာစီးရီးဘဲ။ ၁၂လုံး ထုတ်မယ်ကြားတာ အကြောင်းတခုခုကြောင့် တမျိုးမထုတ်တော့ ၁၁ခေါင်းကို ဘယ်လို ဘလောက်တွဲမလဲဆိုတာပါ။ . မိမိတဦးထဲသဘောပြောရရင် မထုတ်ဖြစ်တဲ့ လိပ်ပြာခေါင်းပါတွဲပြီး ၁၂လုံး ဘလောက်သာ ထုတ်ပါ။ စုတဲ့သူ သိမ်းချင်တဲ့သူတွေကတော့ ဝယ်ကြမှာပါဘဲ။ တလုံးချင်း မထုတ်ဖြစ်လို့ ဘလောက်မထုတ်ရဘူးလို့ စည်းမျဥ်းရှိမယ် မထင်ပါ။ ကွာလတီလေးသာ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါလို့ ပြောလိုကြောင်းပါဗျာ။

ဘီး

ဒီနေ့ မြို့ထဲလျောက်ရင်း သတိရလို့ ဒီဘီးလေးဝယ်လိုက်တယ်။ ၅၀၀ ကျပ်တဲ့။ . ဘဝမှာ ဒီဘီးက ဝယ်တာထဲ ပထမဆုံး မဟုတ်တောင် ဒုတိယ တတိယဘဲ။ ငယ်စဥ်က ခေါင်းဖီးလေ့ မရှိ။ လက်နဲ့သပ်ပြီး ကျောင်းသွားတာဘဲ။ အလုပ်ထဲဝင်တဲ့အထိ အိမ်မှာရှိတဲ့ဘီးနဲ့ ဖီးတဲ့အခါ ဖီးပါလိမ့်မယ်၊ သီးသန့် ဝယ်ဘူးတာမမှတ်မိ။ . အလုပ်ထဲ သုံးလေးနှစ်လောက်ကြာတော့ ခရူအတူဆင်းတဲ့ ဘော်ဒါလေးက ''ခင်ဗျားဗျာ၊ အင်ဂျင်နီယာဖြစ်နေပြီ၊ ခေါင်းလေးဘာလေးဖီးပါအုံး'' ဆိုပြီး ဘီးတချောင်း ဝယ်လာပေးလေရဲ့။ လော့ကာထဲထားပြီး သုံးခဲ့တာ အလုပ်က ထွက်တဲ့အထိဘဲ။ . ဒါဆို အိမ်မှာ ဘယ်ဘီးနဲ့ဖီးလည်း မေးစရာရှိတယ်။ အလုပ်ဝင်ပြီး သုံးလေးနှစ်ကစ တနှစ်နှစ်နှစ် တခါလောက် ဟိုတယ်တွေတည်းရတော့ ဟိုတယ်ရေချိုးခန်းထဲ ထားပေးတဲ့ဘီးတွေနဲ့ပါဗျား။ ပြန်ရင်ယူလာပြီး မပျက်မချင်းသုံးတယ်လေ။ . အစောပိုင်းက ဟိုတယ်တံဆိပ်ပါရင် လိုလိုမလိုလို ယူသိမ်းသေးတယ်။ နောက်ပိုင်းကျ ပြည်တွင်းပြည်ပ အတော်များများမှာ တံဆိပ်မပါတော့ မလိုရင် ယူမနေတော့ပါ။ . ကိုဗစ်နဲ့ကိုငြစ်ကြောင့် ခရီးမသွားဖြစ်တာ သုံးလေးနှစ်ဖြစ်တော့ ဖီးစရာ မရှိဖြစ်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ အံဆွဲထဲလျောက်ရှာတော့ ကူမင်းဟိုတယ်တံဆိပ်နဲ့ ဘီးတချောင်းတွေ့တယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖီးလိုက်တာနဲ့ ချွတ်ကနဲကျိုးတော့တာဘဲ။ နှစ်သုံးဆယ်ခန့် ရှိပြီကိုး။ ဒါနဲ့ အပြင်အန်ဆွဲထဲက တံဆိပ်မပါတာ ရှာတွေ့တာနဲ့ သုံးနေတာ ဘီးအဆန်လေးတွေ ကျိုးကုန်လို့ အသစ်ဝယ်ဖြစ်သွားတာပါ။ . ပြောချင်တာက ခုမှလာတာ။ ကျော်က စီးပွားရေး စိတ်ပါသူဆိုတော့ စဥ်းစားမိတယ်။ ငါ ပလတ်စတစ်လုပ်ငန်းလုပ်ရင် ဘီးထုတ်လို့မဖြစ်ဘူး။ နှစ်သုံးဆယ်လောက်မှ တချောင်းဘဲ ဝယ်ဖို့လိုတဲ့ဟာမျိုးကြီး။ မဖြစ်ဘူး။ ဒီနေ့ တလက်စတည်း ဝယ်ဖြစ်တဲ့ ဘရပ်ရှ်ကမှ ၁၅၀၀ ကျပ်ပေးလိုက်ရသေး။ ဒီတော့ ထုတ်ချင်းထုတ် ဘရပ်ရှ်ဘဲ ထုတ်မှ။

အိုးခိုင်မော့၊

လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ဝန်းကျင်က မျက်စိနီလာပြီး ယားယားနေလို့ မျက်စဥ်းခပ်အုံးမှပါဆိုပြီးလိုက်ဝယ်တယ်။ ဆေးဆိုင်တော်တော်များများက မရောင်းကြဘူး။ ဆရာဝန်ညွှန်ကြားလွှာ ယူခဲ့ပါတဲ့။ မတည့်လို့ ဇတ်လမ်းဖြစ်တတ်လို့တဲ့။ . တဆိုင်ကတော့ ဘယ်လိုမျက်စဥ်းလည်းတဲ့။ ငယ်ငယ်က ကြားဘူးတဲ့ တက်ထရာဆိုက်ကလင်းလို့ ပြောလိုက်တော့ မကြားဘူးဘူးတဲ့။ နောက်တဆိုင်ရောက်တော့ မျက်စဥ်းဆေးတော့မဟုတ်။ မျက်စိကြည်ဆေးဆိုပြီး ပုလင်းလေးပြတယ်။ မဂ္ဂဇင်းတွေထဲ ကြော်ငြာမြင်ဘူးတာနဲ့ ဝယ်သုံးကြည့်လိုက်တယ်။ ဗီရိုတိုတဲ့။ . မျက်စိနဲ့ တည့်သွားတယ်ထင်တယ်။ နီတာယားတာ သက်သာသွားတယ်။ အမြဲလည်းမခပ်ဖြစ်ပါဘူး။ သက်သာနေရင် မေ့နေတာပေါ့။ စဝယ်တုံးက တပုလင်း တထောင်ကျော်ဘဲ ပေးရတယ်ထင်တာဘဲ။ . တပုလင်းကိုသုံးတာ နှစ်မချီတောင် လအတော်ကြာပါတယ်။ ဒီတော့ ဈေးတဖြေးဖြေးတက်တာပေါ့။ နောက်ဆုံးဝယ်တာ လွန်ခဲ့တဲ့ လေးငါးလဖြစ်မယ်။ ဘယ်မှာမှ ရှာမရတော့။ ထိုင်းအဝင်ကုန်တွေ ပိတ်ဖမ်းလို့ ပစ္စည်းမဝင်တော့လို့တဲ့။ . ဒီလိုနဲ့ဘဲ တရက်လမ်းလျောက်ရင်း လမ်းဘေးဆေးဆိုင်တဆိုင် ဝင်မေးကြည့်တော့ ရှိတယ်။ တပုလင်း ခြောက်ထောင့်ငါးရာတဲ့။ ဟာ နောက်ဆုံးဝယ်တုံးက သုံးထောင်ကျော်ပါ (တကယ်က သေချာမမှတ်မိ) မများဘူးလားဆိုတော့ ထိုင်းကုန်တွေ ဖမ်းနေလို့၊ ဆိုင်ပေါ်တင်ရင်တောင် လိုက်သိမ်းမယ်တဲ့ဆိုပြီး ရှင်းပြနေတာနဲ့ ဝယ်ခဲ့ရတာဘဲ။ . ပြီးခဲ့တဲ့တပတ်က လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင်း ဘရိုတယောက်ကပြောတယ်။ သူလိုချင်လို့ ရှာတာ မရတဲ့။ ဒါနဲ့ ညနေလမ်းလျောက်ရင်း အရင်ဝယ်ခဲ့တဲ့ဆိုင် သွားမေးကြည့်တယ်။ . ပစ္စည်း မလာတော့ဘူးတဲ့။ ပစ္စည်းရှိသူကလည်း ဈေးတင်တာ တပုလင်း ကျပ်သုံး/လေးသောင်းမလို့ မတင်တော့ဘူးတဲ့။ အိုးခိုင်မော့ဘဲ။ ပုလင်းသေးလေး၊ ဆယ့်သုံးml ဘဲ ရှိတာ။ ရေမွှေးထက်တောင် တန်နေပြီ။ စီးပွားရေး ဦးမော့လာတဲ့ သဘောများလားမသိ။

ရိုးရာပန်း၁၀မျိုး Block stamp.

တစ်လတစ်ခေါင်းနှုန်းနဲ့ ၂၀၂၀ ခန့်ကထုတ်ဝေခဲ့သော မြန်မာ့ရိုးရာပန်း(၁၀) မျိုး တံဆိပ်ခေါင်းများကို Block set အဖြစ်ပြန်ထုတ်ဝေပါသည်။ ၂၀၀ကျပ်တန် တံဆိပ်ခေါင်း ဆယ်လုံးဖြစ်လို့ တရွက်နှစ်ထောင်ကျပ်ပါ။ . တံဆိပ်ခေါင်း အရည်အသွေးနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်မပါလည်း မထုတ်ကြပါနဲ့လို့ဘဲ ပြောရမှာပါ။ ခပ်ညံ့ညံ့ကော်ပါသော စာတရွက်ပေါ်တွင် အညံ့စားပရင်တာနဲ့ ပုံနှိပ်ပေးလိုက်တာကမှ တော်ပါဦးမည်။ perforation ခွေးသွားစိတ်စက် မရှိလည်း အပ်ချုပ်စက်နဲ့ဘဲ ဖောက်ပေးလိုက်ကွာလို့ ခိုင်းလိုက်သလား မသိပါ။ ပိုနေသည့် စာရွက်ကိုလည်း ဖြတ်မထားပါ။ . တံဆိပ်ခေါင်း ၂၀၀ကျပ်တန်မလို့ အရည်အသွေးညံ့တာ လက်ခံနိုင်ပါသေးသည်။ သုံးဖို့ထုတ်တာကိုး။ Block stamp ဆိုတာမျိုးက စုဖို့သက်သက်ထုတ်ကြတာပါ။ ဒီကွာလတီမျိုးနဲ့ တံဆိပ်ခေါင်းပြပွဲမှာ ပြကြမှာလား။ ဈေးကွက်မှာ တင်ပြီး ရောင်းကြမှာလား။ နိုင်ငံ့သိက္ခာ မချကြပါနဲ့ဗျာတို့ရယ်။ . ပုံနှိပ်ခ ပစ္စည်းခ ဈေးတွေတက်လာလို့ဆိုလည်း တံဆိပ်ခေါင်းအရွယ်ကို တဝက်သေးလိုက်ပါ။ အရင် တိုင်းရင်းသားအစဥ်သုံး အရွယ်ပေါ့။ ခွေးသွားစိတ်ဖြတ်စက်လည်း ရှိပါလိမ့်အုံးမယ်။ ပုံနှိပ်ဖို့ ဒီဇိုင်းကိုလည်း တရောင်ထဲနဲ့ လှအောင်ထုတ်ရင် ဖြစ်နိုင်မှာပါ။ စာပို့ခ ပြင်လို့မရသေးလည်း မတတ်သာသည့်အဆုံး ၅၀၀ကျပ်တန် တံဆိပ်ခေါင်းအဖြစ် ထုတ်ကြပေါ့ဗျာ။ အခုထုတ်တာတွေလည်း စာပို့ဖို့မဟုတ်ဘဲ ဝါသနာရှင်တွေ စုဖို့သက်သက်ဖြစ်နေတာဘဲလေ။

၁၂လ ပန်းနဲ့ပွဲ Block stamp.

၂၀၁၉တုံးက ထွက်ခဲ့တဲ့ (၁၂)လရာသီ ပွဲတော်နှင့် ပန်းများ တံဆိပ်ခေါင်း ၁၂လုံးကို ဘလောက်ဆက်အဖြစ် ထုတ်တယ်။ မြန်မာ့တံဆိပ်ခေါင်းသမိုင်းမှာ ပထမအကြိမ်ဖြစ်မယ်။ အရင်က မှတ်မိသလောက် မတူတဲ့တံဆိပ်ခေါင်းတွဲထုတ်တာ souvenir sheet အဖြစ်သာ ထုတ်ဘူးတယ်။ ပအကြိမ် မဆလညီလာခံနဲ့ အာဆီယံစာတိုက်ပုံတွေ ထုတ်ခဲ့ဘူးတယ်။ ထုတ်ပြီးသားတံဆိပ်ခေါင်းတွေကို Block set အဖြစ် ပြန်စုထုတ်တာ ဒီတခါ ပထမဆုံးပါ။ . မူလ ၂၀၀ကျပ်တန် တံဆိပ်ခေါင်း ၁၂လုံး ပေါင်းထုတ်တာဆိုတော့ sheet တရွက် ၂၄၀၀ကျပ်ပါ။ FDC မထွက်ပါ။ ဖောမက်အတိုင်းတင်လေ့ရှိတဲ့ Myanmar Post ရဲ့ ဖေ့ဘုတ်မှာတော့ ထုတ်မယ်လို့ ကြေညာပါတယ်။ FDC ထုတ်ရင်လည်း A4 အရွယ် ထုတ်ရပါလိမ့်မယ်။ . တံဆိပ်ခေါင်းဖျက် တံဆိပ်တုံးဒီဇိုင်းက ထူးဆန်းပါတယ်။ တံဆိပ်တုံးအဝိုင်းမှာ ပန်းနဲ့ပွဲတွေ ၁၂ကန့် ကန့်ပြီး ထည့်ထားဟန်ရှိတယ်။ ဘာပုံမှမပေါ်ပေမယ့် စတိုင်တမျိုးပေါ့။ . ဒီနေ့တွက်ကိန်း မှန်သွားတယ်။ FDCလည်း မထွက်၊ တံဆိပ်ခေါင်းကလည်း ဈေးကြီးတော့ လူရှင်းမှာဘဲလို့ တွက်မိတာ။ တနင်္လါနေ့မလို့ ရန်ကုန်ဒေါင်းတောင်းမှာ လူတွေကားတွေ ရှုပ်နေပေမယ့် စာတိုက်ကြီးအပေါ်ထပ်မှာ ၁၁နာရီကျော်ရောက်သွားတာ တယောက်မှမရှိတော့။ . အခုနောက်ပိုင်း မြန်မာ့စာတိုက်က တံဆိပ်ခေါင်း ပုံမှန်ထုတ်လာတယ်။ အစဥ်သုံးတံဆိပ်ခေါင်းစီးရီး အသစ်တော့ မထုတ်သေး။ ကမ္ဘာမှာ တံဆိပ်ခေါင်းစု ခေတ်အစားဆုံးအချိန် ၁၉၈၀/၉၀ နှစ်တွေကသာ ဒီလိုထုတ်ခဲ့ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲဗျာ။