​ခေတ်​​ပေါ် ကျန်​စစ်​သားများ

(Unicode version)

ငယ်​စဉ်​ကတည်​းက မရိုးနိုင်​​အောင်​ ကြားဘူး ဖတ်​ဘူး​သော ​ဗမာရာဇဝင်​တပုဒ်​ ရှိပါသည်​။ ပြီးခ့ဲ​သော ရက်​ပိုင်​းကလဲ တစ်​ပူးသတင်​းစာတွင်​ ပြန်​လည်​ဖတ်​ရှုရသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​ တခြားလူငယ်​များ၏ ​ပြောသံကိုကြားရ၍ ​ရေးမိပါသည်​။ သူတို့ အချင်​းချင်​း ​နောက်​တာလဲ ဖြစ်​ချင်​ဖြစ်​မည်​။ သို့​သော်​ ယ​နေ့လူငယ်​များ၏ သ​ဘောများလား ​စော​ကြောမိ၍ပါ။

.

ပုံပြင်​ လိုရင်​းက ..... .... ...

တခါက ပုဂံပြည်​တွင်​ ​စောလူးမင်​း အုပ်​ချုပ်​​နေသည်​။ တ​နေ့တွင်​ တပည်​့​ကျော်​ ငရမန်​ကန်​းနှင်​့ ​ကြွေကစားရာ ငရမန်​ကန်​းက တပွဲနိုင်​သဖြင်​့ လက်​ခ​မောင်​းထခတ်​သည်​ဟူ၏။ ​စောလူးမင်​းက ကြည်​့မရသဖြင်​့ ဒီ​လောက်​နိုင်​ချင်​ရင်​ အပိုင်​စားနယ်​​မြေ ပြန်​လူစု၍ ငါ့ကို ပုန်​ကန်​ဟု ​စေ​လေ၏။ ငရမန်​ကန်​းလဲ လူစု၍ ပုဂံကို ဝိုင်​းထား၏။ အပြင်​မှ စစ်​မြှူသည်​ကို ​စောလူးမင်​း ​ဒေါသထွက်​၍ ကျန်​စစ်​သားကို ​ခေါ်ပြီးထွက်​တိုက်​ရာ ​စောလူးမင်​း အဖမ်​းခံရပြီး ကျန်​စစ်​သား ပုဂံသို့ ပြန်​​ပြေး​လေ၏။ သတင်​းကြား​သော နန်​း​တော်​မှ အမတ်​အ​ပေါင်​းတို့က ကျန်​စစ်​သားကို နန်​းအပ်​​တော့သည်​။ ကျန်​စစ်​သားက သစ္စာစကား​ပြော​လေသည်​။ " ငါ့ရှင်​ မ​သေ​သေး၊ သူမရှိမှ ငါနန်​းတက်​မည် "​ ဆိုပြီး ..... .... ... ​နောက်​ပိုင်​း ဇတ်​လမ်​းက​တော့ စာဖတ်​သူအများစု သိမှာပါ။

.

အဲဒီအ​ကြောင်​း ဖတ်​ရတ့ဲ လူငယ်​​တွေ ​ပြောတာပါ။

 " ကျန်​စစ်​သားကလဲ ပဲများ​နေတယ်​။ လွယ်​လွယ်​နဲ့ ဘုရင်​ဖြစ်​မှာကို ယူလိုက်​တာ မဟုတ်​ဘူး၊"

" ​အေး​လေ၊ မဟုတ်​တာ​တောင်​ မလုပ်​ရဘဲ ကံ​ကြောင်​့ရတာ။ ဒီ​ခေတ်​သာဆို ဘဲကြီး ငတ်​ပြီ " တ့ဲ​ဗျား။

.

​သေချာစဉ်​းစားကြည်​့​တော့ ​ခေတ်​နှင်​့ ​လျှော်​ညီ​နေသည်​။ သူတို့ ကြီးလာသည်​့ သက်​တမ်​းတ​လျောက်​ မြင်​ခ့ဲသမျှ ကြားခ့ဲသမျှကို အ​ခြေခံခြင်​း ဖြစ်​သည်​။ ဒီ​ခေတ်​မှာ ရိုးရိုးသားသား လုပ်​ကိုင်​​နေလျှင်​ ကြီးပွားချမ်​းသာမည်​ဟု မထင်​ကြ​တော့။ `ဂွင်​´ဆိုတာဘဲ အ​ရေးကြီး​နေသည်​။ ရှာ​ဖွေ​နေကြသည်​။ ပုံမှန်​လုပ်​ကိုင်​​နေသူ​တွေကို `င အ ´ဟု ထင်​​နေကြပြီလား။

.

ကျွန်​​တော်​သည်​ ပညာရှင်​ မဟုတ်​သဖြင်​့ မစဉ်​းစားတတ်​​တော့ပါ။ ပညာ​ရေး​ကြောင်​့လား၊ ပတ်​ဝန်​းကျင်​​ကြောင်​့လား၊ လူကြီးမိဘ ဆရာသမား​တွေက မဆုံးမ​တော့လို့လား။ အ​ကြောင်​း​ကြောင်​့လား။ ဘယ်​အ​ကြောင်​း​ကြောင်​့ဖြစ်​ဖြစ်​ အနာဂတ်​မြန်​မာပြည်​အတွက်​ ရင်​​လေးမိပါ​တော့သည်​။

XxXxXx

(Zawgyi version )

ငယ္​စဥ္​ကတည္​းက မ႐ိုးႏိုင္​​ေအာင္​ ၾကားဘူး ဖတ္​ဘူး​ေသာ ​ဗမာရာဇဝင္​တပုဒ္​ ႐ွိပါသည္​။ ၿပီးခ့ဲ​ေသာ ရက္​ပိုင္​းကလဲ တစ္​ပူးသတင္​းစာတြင္​ ျပန္​လည္​ဖတ္​႐ႈရသည္​။ ထိုအခ်ိန္​တြင္​ တျခားလူငယ္​မ်ား၏ ​ေျပာသံကိုၾကားရ၍ ​ေရးမိပါသည္​။ သူတို႔ အခ်င္​းခ်င္​း ​ေနာက္​တာလဲ ျဖစ္​ခ်င္​ျဖစ္​မည္​။ သို႔​ေသာ္​ ယ​ေန႔လူငယ္​မ်ား၏ သ​ေဘာမ်ားလား ​ေစာ​ေၾကာမိ၍ပါ။
.
ပံုျပင္​ လိုရင္​းက ..... .... ...
တခါက ပုဂံျပည္​တြင္​ ​ေစာလူးမင္​း အုပ္​ခ်ဳပ္​​ေနသည္​။ တ​ေန႔တြင္​ တပည္​့​ေက်ာ္​ ငရမန္​ကန္​းႏွင္​့ ​ေႂကြကစားရာ ငရမန္​ကန္​းက တပြဲႏိုင္​သျဖင္​့ လက္​ခ​ေမာင္​းထခတ္​သည္​ဟူ၏။ ​ေစာလူးမင္​းက ၾကည္​့မရသျဖင္​့ ဒီ​ေလာက္​ႏိုင္​ခ်င္​ရင္​ အပိုင္​စားနယ္​​ေျမ ျပန္​လူစု၍ ငါ့ကို ပုန္​ကန္​ဟု ​ေစ​ေလ၏။ ငရမန္​ကန္​းလဲ လူစု၍ ပုဂံကို ဝိုင္​းထား၏။ အျပင္​မွ စစ္​ျမႇဴသည္​ကို ​ေစာလူးမင္​း ​ေဒါသထြက္​၍ က်န္​စစ္​သားကို ​ေခၚၿပီးထြက္​တိုက္​ရာ ​ေစာလူးမင္​း အဖမ္​းခံရၿပီး က်န္​စစ္​သား ပုဂံသို႔ ျပန္​​ေျပး​ေလ၏။ သတင္​းၾကား​ေသာ နန္​း​ေတာ္​မွ အမတ္​အ​ေပါင္​းတို႔က က်န္​စစ္​သားကို နန္​းအပ္​​ေတာ့သည္​။ က်န္​စစ္​သားက သစၥာစကား​ေျပာ​ေလသည္​။ " ငါ့႐ွင္​ မ​ေသ​ေသး၊ သူမ႐ွိမွ ငါနန္​းတက္​မည္ "​ ဆိုၿပီး ..... .... ... ​ေနာက္​ပိုင္​း ဇတ္​လမ္​းက​ေတာ့ စာဖတ္​သူအမ်ားစု သိမွာပါ။
.
အဲဒီအ​ေၾကာင္​း ဖတ္​ရတ့ဲ လူငယ္​​ေတြ ​ေျပာတာပါ။
 " က်န္​စစ္​သားကလဲ ပဲမ်ား​ေနတယ္​။ လြယ္​လြယ္​နဲ႔ ဘုရင္​ျဖစ္​မွာကို ယူလိုက္​တာ မဟုတ္​ဘူး၊"
" ​ေအး​ေလ၊ မဟုတ္​တာ​ေတာင္​ မလုပ္​ရဘဲ ကံ​ေၾကာင္​့ရတာ။ ဒီ​ေခတ္​သာဆို ဘဲႀကီး ငတ္​ၿပီ " တ့ဲ​ဗ်ား။
.
​ေသခ်ာစဥ္​းစားၾကည္​့​ေတာ့ ​ေခတ္​ႏွင္​့ ​ေလ်ွာ္​ညီ​ေနသည္​။ သူတို႔ ႀကီးလာသည္​့ သက္​တမ္​းတ​ေလ်ာက္​ ျမင္​ခ့ဲသမွ် ၾကားခ့ဲသမွ်ကို အ​ေျခခံျခင္​း ျဖစ္​သည္​။ ဒီ​ေခတ္​မွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္​ကိုင္​​ေနလွ်င္​ ႀကီးပြားခ်မ္​းသာမည္​ဟု မထင္​ၾက​ေတာ့။ `ဂြင္​´ဆိုတာဘဲ အ​ေရးႀကီး​ေနသည္​။ ႐ွာ​ေဖြ​ေနၾကသည္​။ ပံုမွန္​လုပ္​ကိုင္​​ေနသူ​ေတြကို `င အ ´ဟု ထင္​​ေနၾကၿပီလား။
.
ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​ ပညာ႐ွင္​ မဟုတ္​သျဖင္​့ မစဥ္​းစားတတ္​​ေတာ့ပါ။ ပညာ​ေရး​ေၾကာင္​့လား၊ ပတ္​ဝန္​းက်င္​​ေၾကာင္​့လား၊ လူႀကီးမိဘ ဆရာသမား​ေတြက မဆံုးမ​ေတာ့လို႔လား။ အ​ေၾကာင္​း​ေၾကာင္​့လား။ ဘယ္​အ​ေၾကာင္​း​ေၾကာင္​့ျဖစ္​ျဖစ္​ အနာဂတ္​ျမန္​မာျပည္​အတြက္​ ရင္​​ေလးမိပါ​ေတာ့သည္​။