ရက္လြန္ Time မဂၢဇင္းတစ္အုပ္တြင္ သယံဇာတ ေပါ ႂကြယ္္၀မႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံဒုကၡ ေရာက္တတ္ပံုကို ဖတ္ရပါသည္။ ၁၉၅၀ ေက်ာ္ ၁၉၆၀ ခန္႔က Holland
ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕တြင္ စီးပြားေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမ့ဲေနသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳး ႀကံဳရတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သယံဇာတ တစ္ခုခု ( ေရနံ၊ ဓါတ္ေငြ႕၊ သတၱဳ ) ေတြ႕႐ွိခ့ဲပါက ႏိုင္ငံစီးပြားအားလံုး ထိုသယံဇာတ ေပၚတြင္ မွီခို၍ သူေဌး ျဖစ္ၾကေတာ့မည္ဟု ထင္လာၾကသည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၀င္ေငြကို စီမံခန္႔ခြဲမႈ မလုပ္တတ္ျခင္း၊ အစိုးရအဖြဲ႔ ၀င္မ်ား ျခစားၾကျခင္း ၊ အာဏာ႐ွိသူမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားသာ ႀကီးပြားလာၾကျခင္း မ်ားသာေတြ႔ရတတ္သည္။ ႏိုင္ငံဧ။္ စီးပြားေရးမွာမူ တိုးတက္မလာခ့ဲ။ ႏိုုင္ငံသား အမ်ားစုမ်ာလဲ ၄င္းတို႔ႏွင့္ သယံဇာတ မွ၀င္ေငြ ဘာမွ မပတ္သက္သလုိ ျဖစ္လာခ့ဲသည္။ ၄င္းအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးကို သယံဇာတ ႀကိန္စာ ဟုလည္းေခၚၾကပါသည္။
အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွမွ ဘ႐ူႏိုင္းႏိုင္ငံသည္ လူဦးေရ အလြန္နည္းၿပီး ေရနံ ႏွင့္ ဓါတ္ေငြ႔မွ ၀င္ေငြ မ်ားစြာရေနသည္။ ဘ႐ူႏိုင္းဘုရင္သည္ ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆံုး လူစာရင္းတြင္ ပါခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္ ဘ႐ူႏိုင္း နီုင္ငံသားမ်ားသည္ သာမာန္ အဆင့္မ်ိဳးႏွင့္သာ ေနၾကရသည္။ ၁၉၉၀ ေက်ာ္မွ လမ္းမ်ား အပမ္းေျဖစရာ ပန္းျခံမ်ား တည္ေဆာက္ေပးလာသည္။ က်န္ေငြမ်ား ဘယ္လိုသံုးပစ္သည္မသိ၊ နန္ေတာ္ႏွင့္ ဘုရင္တက္ေသာ ပလီကိုမူ ေ႐ႊခ်ထားသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ဘုရင့္ညီကို England သို႔ ေရနံမွ၀င္ေငြမ်ား ရင္းႏွီးရန္ လႊတ္လိုက္ရာ ေလာင္းကစား လုပ္ျပစ္ၿပီး တိုင္းျပည္သို႔ ျပန္မလာေတာ့။ ခုထိဖမ္း၀ရမ္း ထုတ္ထားရသည္။ အျခား အာရပ္ေရနံ သူေဌးႏိုင္ငံ မ်ားတြင္လည္း အလားတူပင္။
ယခုေခတ္တြင္မူ ဤအျဖစ္မ်ိဳးမ်ား မျဖစ္ေပၚရန္ ႀကိဳးပမ္းလာၾကသည္။ ေရနံထြက္ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ ဥေရာပမွ ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံသည္ အျခားေသာ အာရပ္ႏိုင္ငံ မ်ားက့ဲသို႔ ေရနံမွ၀င္ေငြ တစ္ခုထဲ ေက်နပ္မေနဘဲ အျခားေသာ၀င္ေငြမ်ား ရေအာင္ ႀကံခ့ဲသည္။ အျခား ေရနံႏွင့္ မပတ္သက္ေသာ စီးပြားေရးမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံ၍ ၀င္ေငြတိုးပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ားကလဲ ယခုအခါ ေရနံ၀င္ေငြမ်ားကို အျခားစီးပြားေရးမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံစ ျပဳလာၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ဧ။္ အရည္အခ်င္းက စကားေျပာလာ ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။
သယံဇာတသည္ ကုန္ခမ္းသြားႏိုင္ပါသည္။ အသံုး၀င္မႈအေပၚ မူတည္၍ တန္ဖိုးက် သြားႏိုင္ပါသည္။ တန္ဖိုး႐ွိေနခ်ိန္တြင္ ရေသာ၀င္ေငြကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲမႈ မျပဳလုပ္ႏိုင္ပါက မ်ားမၾကာမွီပင္ အလကားျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ အတတ္ပညာပါ ေရာဖက္၍ ၀င္ေငြတိုးပြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါမွ သယံဇာတမွ ရေသာ၀င္ေငြ အက်ိဳး႐ွိ တာ႐ွွည္ခံမည္။ သယံဇာတကို ကုန္ၾကမ္းအတိုင္း ေရာင္းေနရလွ်င္ ပို၍နစ္နာပါသည္။ ယင္းမွထြက္ေသာ ကုန္ေခ်ာကို ျပန္၀ယ္ရပါက မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ထိုက့ဲသို႔ အျဖစ္မ်ိဳး ႏိုင္ငံတြင္ မျဖစ္ေပၚရန္ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္မွာ Good Governance ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ပယင္း ဒုတၳာ မ်ားအပါအ၀င္ သယံဇာတ ႂကြယ္၀ေသာ ႏိုင္ငံတြင္လည္း အထူးသတိ ျပဳသင့္ပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment
Thank you.